Column: Schagen helpt tientallen vluchtelingen aan een huurhuis

Wettelijk hoeft het allang niet meer het geven van voorrang aan asielzoekers met een verblijfsvergunning voor het krijgen van een huis. Toch blijven gemeenten dit wel doen, ook Schagen, waar de woningnood groot is, zeker voor jongeren en ouderen die op zoek zijn naar een betaalbare en geschikte woning.

Veel woningen die beschikbaar komen gaan naar mensen die een urgentieverklaring hebben gekregen vanwege een bijzondere situatie. Uit het jaarverslag van Wooncompagnie valt op te maken dat het gaat om 20-25% van de vrijkomende woningen. Ook verhuurt Wooncompagnie tientallen woningen aan zorginstellingen voor het huisvesten van hun cliënten.

Doordat statushouders in veel gemeenten voorrang krijgen bij sociale huur, vallen andere mensen buiten de boot. Tweede Kamerlid VVD’er Daniel Koerhuis vindt daarom dat de statushouders ‘gewoon op hun beurt moeten wachten’. Helemaal mee eens. Ik onderschrijf zijn woorden.

Hij zegt: “Ik kan niet uitleggen aan een alleenstaande moeder, aan een gescheiden man of aan een verpleegkundige die dicht bij zijn of haar werk moet wonen, geen voorrang krijgt, maar een statushouder wel.”

Als het écht nodig is willen we best voorrang geven, schrijft hij. Aan een vrouw die mishandeld wordt en snel een woning nodig heeft bijvoorbeeld. Of een statushouder die niet veilig is in een azc omdat hij op mannen valt. Dat zijn eerlijke uitzonderingen. Maar een hele groep voorrang geven omdat deze mensen uit een ander land komen? Dat is oneerlijk. Ik zeg het hem na.

De gemeente Schagen volgt niet het voorbeeld van Castricum en Purmerend om asielzoekers met een verblijfsstatus als groep geen urgentie te verlenen. Schagen heeft juist besloten de urgentie te handhaven en deze in de afspraken met woningcorporaties op te nemen.

Dit heeft te maken met de verplichting die het Rijk heeft opgelegd aan gemeenten om asielzoekers met een verblijfsvergunning aan een woning te helpen: de zogeheten taakstelling. Ik meen dat deze regel niet inhoudt dat de gemeente de asielzoekers als groep urgent moet beschouwen.

De gemeente Schagen moet volgens de taakstelling in de eerste helft van dit jaar 22 statushouders aan een sociale huurwoning helpen. Vorig jaar moesten 49 gehuisvest worden.

Mijn betoog leidt er niet toe dat statushouders langer in een azc moeten blijven. Dit kan worden bereikt door het bouwen van tijdelijke woningen voor statushouders en natuurlijk ook voor spoedzoekers.

Mensen die bijvoorbeeld dakloos dreigen te worden als de deurwaarder langs is geweest of in scheiding liggen. De statushouders kunnen hier wonen terwijl ze, net als ieder ander, gewoon op hun beurt moeten wachten om een sociale huurwoning te krijgen.

De huisvestingstaakstelling van statushouders daalt met het jaar. Er is niet echt eeen goede reden om vast te houden aan de urgentieverplichting voor de hele groep. 

Tegelijkertijd zijn er te veel mensen, vooral jongeren die anders uit Schagen wegtrekken, bij wie de woningnood zo hoog is gestegen dat dit leidt tot onacceptabele situaties.

Om aan dit probleem het hoofd te bieden is het bouwen van tijdelijke woningen een logische stap. Voorbeeld; de Meeuw bouwt 118 tijdelijke woningen in Purmerend. Zijn zij daar zo slim of zijn wij zo dom?

Eugeen Hoekstra