Column: Marjan Leijen (PvdA) struikelt over het CDA en Waarland

Een haalbaarheidsonderzoek, meer vragen we niet. Voorstanders in de gemeenteraad voor een treinstation in Waarland probeerden twijfelaars over de streep te trekken. Marjan Leijen, fractievoorzitter van de drie koppige PvdA die in de coalitie zit samen met het 10 zetels gezegende CDA van Jelle Beemsterboer en JESS met Hans Kröger die zijn drie schaapjes in het gareel houdt. Leijen dus, keek beteuterd en zeer ontstemd toen ze merkte dat de motie niet de steun kreeg van haar coalitiepartners CDA en JESS.

Even voelde ze wat het betekent om in de oppositie te zitten: het CDA rules this community. Not You. Ook snapte ze vast niet waarom JESS niet even uit de schaduw van het machtige CDA wilde springen. Dat stationnetje is een plattelandsaangelegenheid. Dat zijn jouw kiezers, moet ze gedacht hebben. Maar Kröger hield zich op de vlakte. Goed zo, hoorde je het CDA-flottielje mompelen dat een lastige JESS  even makkelijk kan inruilen voor de altijd bedaarde Seniorenpartij.

Wat zo slecht is het idee toch niet? Tussen Schagen en Heerhugowaard is er geen halte en dat voelt niet goed voor de bewoners van Waarland en omgeving. In de vorige eeuw werd al de behoefte gevoeld voor een station bij Waarland en er is toen ook goed gekeken naar de mogelijkheden, maar de NS bleef koppig en vond het idee niets. Te weinig reizigers hadden ze uitgerekend om hier een halte te bouwen. De kosten wegen niet op tegen de baten. Vele jaren later en opeens komt het station weer terug op de politieke agenda.

Wat is er veranderd? Is Waarland twee keer zo groot geworden? Gaan veel meer mensen met de trein tegenwoordig? Hebben mensen om klimaatbezwaren hun vieze auto van de hand gedaan? Niets van dit alles. De motie  rept over verschraling van het openbaar vervoer door het opheffen van buslijnen en studenten die veel tijd kwijt zijn aan reizen. Niet slim om uit een negatief vertrekpunt ergens voor te pleiten.

Geen jaar gaat er voorbij of er komt weer een ronkende reizigerstevredenheidonderzoek voorbij van Connexxion. Klachten? Waarover heeft u het? De NS zal dan zeggen de oplossing moet u zoeken waar het probleem ligt: het busvervoer. Er rijden geen bussen meer en dan moet er maar een station komen. Dit klinkt weinig overtuigend.

Elk jaar komen er in Nederland stations bij. Dat gebeurt op plaatsen waar sprake is van een groot ingroei-effect. Het aantal instappers moet merkbaar omhoog gaan anders komt er geen station. Station Alkmaar had in 2017 20.951 in- en uitstappers, Alkmaar-Noord 4.688, Heerhugowaard 7.401, Schagen 5.410 en Anna Paulowna 2.121.  Alleen laat Alkmaar een toename zien van 7% ten opzichte van 2016. Bij de andere stations is van een stijging nauwelijks sprake. De bevolking groeit in de Noordkop nauwelijks.

Mijn klompen zeggen dat de vervoerwaarde van een station in Waarland onvoldoende is. De bevolkingsdichtheid is gewoonweg te klein. Ik lees de eisen voor een nieuw NS-station: er moet sprake zijn van een bedieningsgarantie van de vervoerder, er moet een volledige financiële dekking zijn van zowel de investerings- als de exploitatiekosten van het station en er moet een goede regionale onderbouwing zijn van de ontsluiting van het station en de stationsomgeving. Stations worden bekeken als vastgoed. Van ProRail. Ga er maar aanstaan. De motie wil dat er een haalbaarheidsonderzoek komt. Het lijkt mij beter eerst een studie te laten doen naar de validiteit van de aangedragen argumenten.

Het debat in de raad over dit onderwerp was een schouwspel op zichzelf. Marjan Leijen was goed bezig het dualisme echt tot praktijk te brengen, maar dit werd niet goed begrepen door haar collega’s van CDA en JESS. Daar heerst nog de fractiediscipline van de wethouder is de baas.

Eugeen Hoekstra