Column: Winkelcrisis, wat doen we zelf?

Er is een winkelcrisis aan de gang en die wordt veroorzaakt door ons: consumenten. Winkels verdwijnen omdat de consument zijn boodschappen doet op het internet. Nu weer dreigt Intertoys te verdwijnen en allemaal omdat we zo stom zijn om het speelgoed te kopen bij bol.com. Wat is er mis met de winkel in de buurt?

Ik vind dat er een toeslag moet komen op de artikelen van de webshops. Met dat geld kunnen de stenen winkels blijven en besparen wij onszelf een heel ongezellig stads- of dorpscentrum zonder winkels.

Het is belangrijk dat wij beseffen dat als wij de winkelstraten willen behouden, wij ook ons koopgedrag moeten aanpassen. Wij kopen op het internet omdat we denken dat kopen op het internet goedkoper is dan in de winkel om de hoek. Dat is vaak niet zo. Je moet vaak verzendkosten betalen.

Neem de boeken. Koop ze niet op het internet. Ga naar Plukker op de Gedempte Gracht. We hebben in Nederland vaste boekenprijzen. Waarom zou je? En ga niet zeggen dat je ook wel een boek in de winkel koopt maar de rest dus niet. Daar kan de boekenwinkel niet van leven. Anoniem bestellen, anoniem betalen en anoniem afleveren in een anonieme doos. Wat is hier leuk aan? Het enige wat ik koop op internet zijn inktpatronen voor de printer. 

We hebben al eerder zo’n grapje uitgehaald. Dat was met de plaatselijke kruidenier, melkboer, bakker, slager en drogisterij. We lieten ze vallen als een baksteen toen de grootwinkels opkwamen, de supermarkten en de grote modewinkels. Zo kwam de leegloop tot stand, ontvolkten de dorpen en doofde de leefbaarheid als een kaars uit.

Winkelvoorzieningen dragen bij aan de leefbaarheid in het dorp of de stad. Als consument moet je niet willen dat ze verdwijnen. Je hoeft de deur niet uit om te kopen en dus ga je het internet op. In de Volkskrant stond een typisch verhaal hoe erg we zijn. “Een jongeman stapte een gitaarwinkel binnen en vroeg of hij een Gibson mocht uitproberen. De winkeleigenaar had de Gibson niet in voorraad, maar kon hem wel bestellen. ‘Nee, zei de klant teleurgesteld, ‘ik kan hem op Marktplaats kopen, maar ik wil hem eerst vastgehouden hebben.’ Om de gok te wagen wilde hij eerst een testritje maken met eenzelfde exemplaar. En zo is de gitaarwinkel een veredelde etalage geworden van Markplaats.nl. Hoe erg kunnen we het maken? Nog veel erger.

De glijdende schaal is allang ingezet en de webshops zijn niet tegen te houden. Maar ze mogen de winkelcentra niet leegtrekken. Als ze annex geen fysieke winkel hebben dan moeten ze een toeslag betalen per verkocht artikel. De opbrengst gaat in een MKB Leefbaarheidsfonds met het doel winkelcentra aantrekkelijk te houden voor het publiek. Gelukkig zien we dat er webshops zijn die fysieke winkels openen. Maar hard gaat het niet.   

We vinden het allemaal jammer dat er winkels verdwijnen en etalages zijn dichtgeplakt, maar intussen werken we er zelf aan mee. Of het anders kan? Ja, zeker. We hebben een verantwoordelijkheid met z’n allen om de winkelstraten levend te houden. Laten we niet verzaken.

Eugeen Hoekstra