Column: Plasje

Na een lange dag vol gedoe sta ik heerlijk even bij te komen onder een welverdiende warme douche. “Drie minuten mam, zolang sta je er nu al onder. Bovendien heb je het water echt veel te heet staan. Dus zet maar uit, je bent nu echt wel schoon.” Aldus onze nieuwe milieuactivist Dirk.

Daar sta ik dan met mijn goede gedrag. Ik dacht dat hij gewoon lekker lag te slapen. Niets is minder waar. Hij is klaarwakker en keurig aan het bijhouden hoe lang zijn moeder staat te douchen.

Met flinke tegenzin doe ik wat hij wil. Ik draai de kraan uit, stuur Dirk terug naar zijn bed en droog me af. Dan maar in de relax modus op de bank. Maar dat had ik gedacht.

Er volgt namelijk eerst nog even een fijn lesje over waterverspilling.

“Wist je dat het gemiddelde waterverbruik van een Nederlander ongeveer 120 liter per dag is, mam?” Nee Dirk, dat wist ik niet. “Dat is bijna 45.000 liter per jaar. Per jaar! En dat is echt superveel.” Klopt lieve Dirk, maar nu gaan we slapen.

De volgende morgen is onze groene actievoerder al weer vroeg uit de veren. Ik hoor hem in de badkamer zijn broertje sommeren niet door te trekken omdat elke spoelbeurt tussen de 6 en 12 liter water verbruikt. Faas luistert gedwee. Al naast mij kruipend vraagt die zich echter wel af of het niet heel vies is om op elkaars plas te plassen. Faas is duidelijk een kind van zijn moeder.

Een paar minuten later poetst vaders in dezelfde badkamer zijn tanden, waarbij hij de gewoonte heeft de kraan aan te laten staan. Fout. Dirk is er als de kippen bij. “Als jij de kraan open laat staan kost dit 5 liter per minuut. Pure verspilling dus. Slecht voor het milieu, maar ook voor jouw portemonnee pap”. Dirk is duidelijk een kind van zijn vader.

Inmiddels begint mij iets te dagen. Ergens heb ik iets gelezen over een nieuw thema op school. Iets met duurzaamheid. De kwartjes vallen. En de complimenten zijn voor juf. Dirk gaat er volledig in op en neemt zijn nieuwe taak als Greenpeace ambassadeur bloedserieus.

Hij is dan ook goed bezig. Vangt zelfs het eerste koude water uit de douche op om er later zijn tanden mee te poetsen. Aandoenlijk is het. En ik ben trots. Was hij scholier geweest, dan had hij vorige week zeker gespijbeld en op het Malieveld gestaan.

Ik steun hem, luister en doe mee. En glimlach. Zal ik hem vertellen over onze wintersport waar hij zich al maanden op verheugt? Over hoe slecht die is voor het milieu? Denk alleen al aan het stroomgebruik van alle skiliften in de Alpen. Alle wax die achter blijft op de sneeuw van miljoenen ski’s. De bossen die zijn gekapt voor onze mooie brede pistes…

Ach nee, ik laat het zo. Hij is goed bezig en heeft echt wel een punt. Die druppel op die gloeiende plaat is nooit voor niets. En Faas en ondergetekende? Wij wennen er wel aan, dat plassen op een ander plasje.

MARJOLEIN DEUTEKOM