Column: College weigert vergunning zonneweide aan Van der Veek

Het college zit er behoorlijk mee in de maag met de aanvraag van Carlos van der Veek van bloembollenfirma Fluwel voor het bouwen van een zonneweide aan de Belmerweg 27 in Burgerbrug. Binnen het heersende bestemmingsplan mag een schuur worden gebouwd maar een zonneweide is geen schuur.

Oké, maar als zo’n zonneweide gebruikt wordt voor energieopwekking voor het eigen agrarische bedrijf, dan zou het wel kunnen, vindt het college. Het voelt zich hierbij geruggesteund door de jurisprudentie waaruit valt af te leiden dat wanneer meer dan 50% gebruikt wordt van de energieopwekking voor de eigen agrarische bedrijfsvoering dit is toegestaan.

Probleem is dat de zonneweide komt te liggen op dezelfde stuk grond waar een windturbine staat. Dit is hier het geval. Windturbine en zonneweide, energie uit wind en zon, mooier kan het niet, maar de Juristen op het gemeentehuis spreken van een ‘toverformule’. Deze zegt dat gronden die al eerder in een besluitvorming betrokken zijn geweest niet nogmaals voor eenzelfde doel betrokken kunnen worden bij een latere aanvraag.

Wat betekent dit? Dat je de motivatie om aan de vergunning te komen voor de windturbine niet nogmaals mag gebruiken voor iets anders, bijvoorbeeld een zonneweide. Die is al vergeven zeggen de Schriftgeleerden. Dit is te mal voor woorden want zo kan er geen dubbelslag worden gemaakt van wind- en zonne-energie samen op een bedrijf. 

Los van dit probleem is nog van belang of de zonneweide bedoeld is voor de eigen bedrijfsuitvoering. Ja zeker, roept de ondernemer, net als de windturbine. Ben goed bezig, meent hij. Wie gooit er weer roet in het eten: de juristen.

Zij doelen op de jurisprudentie dat wanneer de opgewekte energie voor meer dan 51% ten dienste van de eigen agrarische bedrijfsvoering is, het wel een agrarische activiteit is. Maar die uitspraak ging over een biomassavergister en een windturbine. Niet over zonneweiden.

Deze bevinding zal ook van belang zijn voor andere aanvragen voor zonneweiden. Zonneweiden moeten worden beschouwd als een bedrijfsmatige activiteit, dus niet als een agrarische bezigheid.

Moraal van het verhaal: wie een windturbine op zijn land heeft staan kan niet daarna aankomen zetten met een plan voor een zonneweide op dezelfde plek. Wethouder Beemsterboer voelt zich genoodzaakt de aanvraag te weigeren.

Van der Veek, broer van wethouder Sigge van der Veek, reageert ontmoedigd:  “Als je samen een traject in gaat is het de kunst dat je ervoor zorgt dat je beide recht in de spiegel kunt blijven kijken. Ik weet niet waar ik heb gefaald maar het is mij kennelijk niet gelukt u (en uw ambtenaren) dit gevoel te geven.”

Hij stelt dat er aanvankelijk veel geestdrift was bij de gemeente maar dat ‘ergens in het eerste kwartaal van 2018’ een omslag is gekomen. Niettemin werd Van der Veek aangeraden niet meteen de deur op slot te gooien.

Van der Veek zag de bui hangen en startte een juridische procedure maar stopte hiermee toen de gemeente met een tussenoplossing kwam: koop een stuk grond van de holding die boven Fluwel staat. Dat zou de politieke gevoeligheid wegnemen. Van der Veek deed wat de gemeente voorstelde: kosten ruim  € 250.000,-.

Als je de brief leest bekruipt je het gevoel dat de gemeente praat met meer monden. De ene mond zegt prachtig plan, we zoeken een oplossing en de andere mond zegt stop ermee, juridisch kom je er niet verder mee. Dat sandwichen tussen hoop en vrees is frustrerend. Je weet nooit waar je aan toe bent. Aan het einde van de dag voel je je bedonderd. De vergunning komt er niet.

Eugeen Hoekstra