Column: Trekkerrijbewijs

Een tijdje terug moesten wij ons rijbewijs verlengen. Dat kon; weliswaar niet meer voor tien jaar, maar slechts tot 2023, het jaar waarin wij 75 jaar hopen te worden.

Wij balen, want we moesten gewoon voor de volle tien jaar betalen!

Eenmaal thuis met onze nieuwe “roze creditcard” zagen we dat we niet enkel rijbewijs B/E bezitten, maar ook AM (zal wel voor een brommer en/of scootmobiel zijn).

Verrassend genoeg stond er ook een letter “T” op. Even “gegoogeld” wat de betekenis daarvan was en het bleek dat we, zonder ook maar ooit één meter op een trekker (of tractor) gereden te hebben, nu ook beschikken over het tractorrijbewijs.

Nou moet u weten dat een paar keer per week een grote trekker/aanhanger-combinatie van een bekende Schager rijschool langs ons huis rijdt.

En iedere keer als ie langs kwam hoorde ik mijn echtgenote een kreet van enthousiasme slaken: “Wow! Daar wil ik ook op rijden, ik heb immers rijbewijs T”.

De gelegenheid deed zich afgelopen juli voor, toen mijn vrouw 70 jaar werd. Zoals gewoonlijk wist ze geen cadeau te bedenken, en die bos rozen zou ze evengoed wel krijgen; dus trok ik de stoute schoenen aan en belde met rijschool Istha.

“Of de mogelijkheid bestond om als verjaarscadeautje een uur rijles op de trekker te boeken”. Natuurlijk kon dat , en de verrassing was dan ook groot toen ze op haar verjaardag van mij een mini-tractortje kreeg, met de mededeling dat er voor 6 september een trekkerles geboekt was.

Onlangs was het dus zo ver. We togen naar de Witte Paal, alwaar een monsterlijk grote tractor-met-giga-aanhanger klaar stond. Uit bescheidenheid koos ze er voor om zonder aanhanger te gaan toeren.

Het beklimmen van zo’n ding vond ik al een prestatie op zich, maar eenmaal in die hoge glazen cabine, toen ze de motor startte en de machine in beweging zette – uiteraard onder deskundige begeleiding van een instructeur – voelde ik me in mijn Volvootje ernaast wel héél erg klein.

Afijn een dik uur later, na een leuk tochtje door Schagen, Barsingerhorn en wijde omgeving, kwam ze nog enthousiaster terug.

Wow! Wat een ervaring! Dit was zóóóóóóóó gaaf! En, zo zie je maar weer; een mens is nooit te oud om te leren en om iets leuk te vinden.

Fillempie of Facebook gezet en tientallen reacties stroomden binnen!

Van “Gaaf” tot “Girl Power!!!” aan toe. En nu ik maar sparen voor het volgende verjaarscadeau: geen minitractortje meer, maar een echte Fendt, Deutz of Massey Ferguson of ander stoer merk en dan natuurlijk liefst mét aanhanger!

Rob Hogenes