‘Lang zult u wonen’ is makkelijker gezegd dan gedaan

Een mooie titel voor een prachtige voorlichtingscampagne om inwoners bewust te maken van het feit dat ze de woning geschikt (moeten) maken voor de ouderdom. Helaas mis ik zo’n campagne in de gemeente Schagen. De meeste senioren denken over dit onderwerp  nog niet na. Ouderen willen wel verhuizen naar een kleinere woning maar doen het niet omdat ze tegen allerlei belemmeringen aanlopen, bijvoorbeeld als zij de hypotheek willen meenemen maar de bank er niets voor voelt.

Waarom zouden ze moeten verhuizen? Ze kennen de mensen in de buurt en willen om die reden vaak niet verhuizen. Maar we zien tegelijkertijd dat mensen onnodig lang wachten met het levensloopbestendig maken van hun huis. Ze komen pas in actie als het echt niet meer gaat of als er ongelukken gebeuren. Dat moeten we met z’n allen zien te voorkomen. Onze bestuurders weten het wel te vertellen: u moet inspelen op veranderende woonbehoeften. Dan kunt u er blijven wonen, ook als u ouderdomsgebreken krijgt. Ja, hallo, zeg je dan, mijn huis is van steen, aanbouwen of verbouwen kost handenvol geld, geld dat je niet hebt.  

Het verlossende antwoord is natuurlijk de Wet maatschappelijke ondersteuning. Waarom vraag je de woningaanpassingen niet aan bij de gemeente als je niet goed bij kas zit? Ja, waarom niet als je een traplift nodig hebt of een verbouwing of een aanbouw moet komen vanwege gezondheidsredenen. Een hele kostbare operatie en ja, de gemeente is gehouden krachtens de Wmo om de kosten te vergoeden maar let op: de eigen bijdrage is niet misselijk. In feite is de eigen bijdrage niets anders dan het aflossen van de subsidie (lees: voorschot) van de gemeente voor de traplift of de verbouwing. Maar stel dat je vooruit wil kijken en de verbouwing nu al wil realiseren uit preventief oogpunt, geen denken aan dat een gemeente de kosten zal vergoeden. Geen dokterspapiertje betekent geen subsidie. Zo kennen we de overheid weer. 

Het klinkt achterbaks en het is ook zo dat de rijksoverheid de verzorgingshuizen sluit en jou laat zitten met de lasten die je maakt om je huis te modelleren naar de normen van veiligheid van het verzorgingshuis. Mensen met een laag inkomen worden ontzien, zegt diezelfde overheid want hun eigen bijdrage is laag, maar het gaat mij om het principe van de keuzevrijheid. Die is er niet als de verzorgingshuizen worden afgebroken.   

We mogen blij zijn dat er in onze regio nog een paar verzorgingshuizen zijn, maar de indicatie voor opname is heel streng. Ook in een instelling betaal je een eigen bijdrage. De hoogte is afhankelijk van het inkomen. Vooral mensen met een middeninkomen zijn de klos. Inmiddels staan er spijtoptanten op over het afbraakbeleid. Zelfs een liberale wethouder in Amsterdam zegt nu dat het beleid verkeerd uitpakt en pleit voor de comeback van de verzorgingshuizen of tussenvormen hiervan.

Noem het schijnheiligheid dat een overheid zegt dat zij graag met ouderen wil meedenken over hun woontoekomst maar niet thuis geven als het aankomt op de kosten. Ik vind dat je mensen op leeftijd niet moet opzadelen met financiële problemen. Ik weet het dat de eigen bijdrage voor sommige Wmo-voorzieningen zijn verlaagd. Maar dit geldt niet voor woningaanpassingen. Het blijft dus aanmodderen en niemand in Den Haag grijpt in. 

Eugeen Hoekstra  

 

 

 

.