Solidariteit van wethouder Van der Veek is moeilijk te snappen

Een wethouder die burgers oproept solidair te zijn met dorpsbewoners die graag glasvezel willen hebben. De inwoners van de stad Schagen laten het mooi afweten en daardoor worden de dorpsbewoners de voordelen van glasvezel door de neus geboord, klinkt het verwijt van de wethouder Sigge van der Veek. Heeft hij gelijk? De inwoners van de Magnusveste zijn heel tevreden met hun provider en van hen hoeft het glasvezelavontuur niet en dus laten ze het aanbod  voorbijgaan. Anders is het in de dorpen waar men hunkert naar sneller internet en is glasvezel voor hen een uitkomst.

Wat is het probleem dan? Zij willen graag, maar worden gedwarsboomd  door de arrogante Schagenezen, die niet zitten te wachten op glasvezel omdat ze tevreden zijn met hun provider. En omdat de gemeente Schagen er één potnat van heeft gemaakt, komt het niet van de grond of liever gezegd in de grond. De wethouder vindt dat Schagenezen niet moeten zeuren en uit solidariteit ook glasvezel moeten nemen.

De fout die de wethouder maakt is dat hij de dorpen en de stad op een hoop gooit terwijl er grote verschillen zijn tussen de dorpen en Schagen. Zeg niet tegen iemand uit Tuitjenhorn of Petten dat hij van Schagen is. Of andersom: dat een inwoner van Schagen zich wil meten met de inwoners van Warmenhuizen.

Gelukkig niet, zou ik willen zeggen. Schagen is geen gemeenschap van gelijkgezinden. Warmenhuizen en Tuitjenhorn zijn ook niet op een hoop te gooien: ze hebben elk een eigen identiteit. Petten heeft niets op met Schagenezen en Eenigenburg ook niet. Elke dorp heeft zijn trots, zijn voetbalclub, zijn dorpshuis en zijn winkels. Daarom is de oproep van de wethouder merkwaardig: voor de veronderstelde solidariteit is geen grond. De solidariteitsgedachte associeer ik met zaken als pensioenen en zorgpremies en met rampen, maar toch niet met zoiets banaals als glasvezel.

De oproep heeft te maken met de gekozen deal met de provider van het glasvezel. In deze deal is geen onderscheid gemaakt tussen de stad en de dorpen. De vereiste percentage van 40% handtekeningen behelst de hele gemeente Schagen en dat is raar. Dat de 40% niet gehaald wordt in de stad Schagen betekent dat de dorpen, waar dit percentage wel gehaald wordt, toch geen glasvezel krijgen. De wethouder redeneert dat wij door de gemeentelijke fusie moeten vallen onder één regime. Niets is minder waar, zoals hierboven uitgelegd.

Natuurlijk moet de provider beschikken over voldoende klandizie om het glasvezel te kunnen uitrollen, maar kies dan voor een andere constructie. Maak bijvoorbeeld onderscheid tussen de stad en de dorpen. Stad 25% en de dorpen 50% als vereiste. Of kies voor een verschillend tarief voor de stad en de dorpen. Het is goed te verdedigen dat het abonnement voor mensen in het buitengebied duurder uitvalt omdat de aanleg van glasvezel in dit gebied meer kosten met zich meebrengt. De wethouder kiest voor een uniform tarief met als motivering dat ‘we geen onderscheid willen maken tussen stad en buitengebied’, maar dat onderscheid kan best. Schagen is een eenheid in verscheidenheid.

Wethouder Van der Veek zou er goed aan doen de mogelijkheden te onderzoeken om subsidie te verlenen voor de aanleg van glasvezel in het buitengebied zonder dat dit stuit op Staatssteun. Zo laat buurgemeente Hollands Kroon een ‘witte gebiedentoets’ uitvoeren met het doel de aanleg van glasvezel in het buitengebied te steunen met subsidie zonder juridische bezwaren. De gemeente Schagen kan hetzelfde doen, maar Schagen kiest voor een bedeltocht langs de deuren

Eugeen Hoekstra