Jawel, padel

Bij mijn geboorte werd ik direct opgegeven voor de tennisclub in het dorp. Zo ging dat toen. Tennis was hartstikke populair en er was een wachtlijst waar je u tegen zegt. De tennisclub had als regel dat kinderen vanaf hun achtste jaar lid mochten worden. Maar daar was ik het helemaal niet mee eens! Mijn vader, moeder, broer en zus zaten allemaal op tennis. Iedereen behalve ik. Mijn sportieve moeder was wel gevoelig voor mijn smeekbedes en vond een club in de buurt waar ik op mijn vijfde levensjaar wel welkom was. Bal- en slagvaardigheid. Ik vond het geweldig. Dit was het begin van mijn tenniscarrière die ongeveer tot mijn25e zou duren. Elk toernooi in de regio was ik van de partij. En zonder al teveel op te scheppen durf ik best te zeggen dat ik het spelletje aardig onder de knie had. Maar bovenal vond ik het leuk. Leuk om vaak te trainen en om mensen te ontmoeten die dezelfde liefde voor de sport hadden. Ik genoot van de toernooien en ging zelfs elk jaar een week intern om aan een jeugdtoernooi mee te doen.

Nadat mijn lijf jarenlang protesteerde tegen het vele tennissen en al een behoorlijke slijtage had achtergelaten, hing ik alweer bijna vijftien jaar geleden mijn rackets in de wilgen. Met veel verdriet. Want geen sport is zo leuk als tennis.  Nog een paar keer heb ik in de afgelopen vijftien jaar geprobeerd om het weer op te pakken. Maar zonder succes.

Afgelopen zomer brachten we door in Zuid-Frankrijk en onze blik viel op een tennisvereniging die prachtig gelegen was in een soort dal. De banen waren omringd door palmbomen. Maar we zagen ook een soort kooi met een blauwe ondergrond. Natuurlijk gingen we kijken! En mijn hart maakte meteen weer een sprongetje. Ik snoof het gravel op en vond het prachtig om oude Franse mannetjes te zien ballen. De glazen kooi bleek een padelbaan te zijn. Pa wat? Padel.

Padel is een racketsport die razendsnel groeit, wereldwijd. Het lijkt een combinatie van squash en tennis te zijn. We konden de baan voor een uurtje huren, inclusief rackets en speciale ballen. Onze oudste zoon vindt alle balsporten leuk dus wilde meedoen. Zijn vader en opa zijn ook wel te porren voor een beetje sport dus daar stonden we dan.  Dik dertig graden ons uit te sloven in een glazen kooi.

Eenmaal terug in Nederland ging ik me eens verdiepen in padel. Waar wordt het gespeeld en waarom worden de banen juist daar aangelegd? De dichtst bijzijnde is Daalmeer. Alkmaar dus. Veel tennisverenigingen willen een nieuwe weg inslaan. Want de tijden van lange wachtlijsten zijn voorbij. Het is zeuren geblazen. Tennissers blijven weg en vooral jeugdige spelers zijn moeilijk te vinden. Dan is een nieuwe populaire racketsport misschien wel dé manier om weer mensen aan de club te binden. Onze zoon wil niet op tennis. Maar op padel wel. Ik hoop van harte dat er geïnvesteerd kan worden in deze sport en dat het als een soort tennis 2.0 de toekomst in gaat.

SANNE DE WEGER