Radiocolumn: Stikkers plakken voor het beste idee

Beste luisteraars eind april konden bewoners en belangstellenden van Petten e.o. middels inspraak en discussie wederom een bijdrage proberen te leveren aan de veiligheid van ons land. Door ’t Schap, dit is een afkorting van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, waren er twee avonden gepland voor gemiddeld 80 personen. Dit onderdeel van inspraak over de invulling van zwakke schakels aan de kust, is in een laatste fase want dit jaar wil men tot een besluit komen. Na een inleiding, met mogelijkheid tot het stellen van vragen over de werkwijze, werden de aanwezigen verdeeld op een kleurencode zodat er een zestal groepen overbleven. Ik vond dat ik bij een heel belangrijke groep was ingedeeld want ook de nieuw aangestelde dijkbaas, Kees Stam van ‘t Schap en nog een figuur met pen en papier, schaarde zich in onze kring. De groep kreeg opdracht om een keuze te maken uit de vier mogelijke plannen. Doormiddel van het plaatsen van een stikker met 1, 2, 3 of 4 mocht deze voorkeur worden aangegeven. In twee van de vier plannen  komt het afbreken van woningen in Petten voor.

Voor die mensen van wie hun huis afgebroken dreigt te worden is de keuze dus krapper dan voor de aanwezigen die niet in deze gevaren zone wonen. Het viel mij op dat, nadat ik mijn voorkeurstikker had geplakt, dijkbaas Kees Stam en zijn secondant de groep verlieten. Ik voelde me een beetje bespioneerd. Op dat moment komt ook Mies Bregman, die alle bijeenkomsten vanaf het begin heeft meegemaakt, aan de tafel en vraagt mij of ik verder ga met dit stikker spel? Nee Mies, zeg ik tegen haar, ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in. Weet je wat wij moesten doen, we gaan een borrel halen aan de bar. Na twaalf jaar van meepraten en botweg genegeerd worden vonden wij dat het welletjes was. Ik stak de zoveelste gratis balpen van ’t Schap in mijn zak en ging met mijn steun en toeverlaat richting de bar. Nadat wij daar onze wens kenbaar hadden gemaakt kregen we te horen dat de zaak was droog gelegd totdat iedere groep zijn stikkers had geplakt. Ik zeg nog tegen de dochter van Roel Snip, doe die Jägermeister voor Mies maar in een koffiekopje dan heeft niemand het in de gaten. Maar zij was niet te vermurwen. Het werden gewoon twee frisdrankjes op rekening van de organisatie. Na afloop van de nabespreking over de stikkerplakparade, om de meningen in een bepaalde richting  te sturen, kregen we toch ons hassebassie. Ondanks dat we deze avond weinig aan de inspraak hadden bijgedragen vonden we wel dat we die borrel verdiend hadden. Er werden zelfs nog heerlijke warme en koude hapjes aangeboden aan de notabelen en dus ook aan de paar nablijvers aan de bar. De uitslag van deze avond lazen we de andere dag in de Schager Courant. De meerderheid van de belangstellenden had zich uitgesproken voor de aller duurste zandige oplossing. Dit kustverdedigingsplan is nog duurder als mijn onbespreekbare harde dijkversterking omdat het zand jaarlijks aangevuld moet worden. En omdat zandsuppleties een verstoring  van onze voedselketen zijn en daarnaast een overmaat aan CO2 uitstoot geeft is deze aller duurste optie volgens mij zeer verwerpelijk. Zandsuppleties hebben tot op heden geen bijdrage geleverd aan een zeewaarts groeien van de kust terwijl dit wel het streven is van gemeente Zijpe. Het uiteindelijke kustplan moet in een buitenlands waterlaboratorium worden uitgetest vermeldde de krant. Dit voorstel moet een klap in het gezicht zijn van Nederlandse kenniscentra op het gebied van waterbouwwerken.

Ook was te lezen dat gemeente Zijpe een bedrag beschikbaar stelt bestemd voor de juridische ondersteuning bij de uitwerking van de MER over zwakke schakels. m.a.w. Zijpe wil de zandige plannen helpen doordrukken. Natuurlijk Zijpe, die aangevoerd wordt door Ruud Maarchall een medewerker van Stichting Duinbehoud, is de enige politieke stroming in Zijpe die tegen te veel zand is omdat ze bang zijn dat de Historische Zeedijk onder stuift. De VVD aanvoerder Piet Marees onderstreept deze mening en roept: de burgers willen écht niet dat de Hondsbossche zeedijk onder het zand raakt.  Het valt mee dat ze de Prins George, die er al van voor de eerste wereldoorlog ligt, niet willen opgraven voor het Zijper Museum. Natuurlijk komt straks de aap uit de mouw als blijkt dat de Provincie en de plaatselijke middenstand de meerkosten van het uiteindelijke dijkversterkingplan moeten ophoesten. Het Rijk betaald enkel de onkosten die nodig zijn om de veiligheid van ons land te garanderen en met het onder het zand stoppen van alle strekdammen wordt de post voor vervangende natuurwaarden wel heel aanzienlijk. Moeten we ons dan toch aan Veerman vast houden? 10 % dijkverhoging betekent toch dat er gesloopt gaat worden in Petten. Wie van de kustgeleerden durft er aan de hand van zeespiegelstijging en bodemdaling zijn hand in het vuur te steken? Dit nationaal probleem mag toch niet afhangen van een aantal wel of niet geplakte stikkers op een voorstel?  Ik blijf voor een strijd tegen de zee waarbij lange strekdammen zand vangen en dit vasthouden zodat, op natuurlijke wijze, dit zand kan verstuiven tot hogere sterkere duinen. Ik wens u een mooie meimaand.