Puur graag

Faas is Zwarte Piet. Zwarte Piet is Faas. Het is maar net hoe je het bekijkt. De kleine man van vier had na de pietengym op school zijn pietenpak aangehouden, met roetvegen en al. Toen tante Lonke aan Zwarte Piet vroeg waar hij Faas had gelaten, ging de pietenmuts omhoog en was het antwoord: “Sttt, Lonke. Ik ben het Faas. Ik ben verkleed.”

Het is bijna pakjesavond en we zijn hier in huis allemaal helemaal in onze rol. Oudste zoon Dirk was afgelopen zomer duidelijk van zijn geloof afgevallen, maar doet nu evengoed leuk mee.

Ik houd er van. Ik verheug mij elk jaar weer op deze ‘donkere’, maar bovenal gezellige dagen. Die oude man met baard én zijn vrienden. Ik kan nooit wachten tot de Sinterklaas tijd weer aanbreekt. Ik ben er dol op.

Vanaf mijn twaalfde (zat lang in de ontkenningsfase) was het uiteraard niet meer stoer om hem zo leuk te vinden. Gelukkig werd ik op mijn achttiende al tante en kon ik weer helemaal meegaan in het verhaal. Sinds acht jaar kan ik me weer echt uitleven, thuis met de kleine mannen.

Want we maken er een feest van samen. Ik haal alles uit de kast. De pepernoten zijn in september al gekocht, net als de eerste schoencadeautjes. De dag waarop hij aankomt staat al lang in de agenda genoteerd. ´s Ochtends versieren we het huis en daarna met z´n allen voor de buis bij oma. Zou hij wel veilig aankomen dit jaar? Hopelijk wel, want een week later komt hij echt in Schagen aan!

Mijn lief snapt overigens niets van mijn (lichtelijk) hysterie, maar kan er gelukkig wel om lachen.

Dit jaar was er wat verwarring. Nadat we de stoomboot op televisie zagen aankomen, mocht de schoen gezet worden. Dat zei Sint immers. Faas weigerde echter. Sint kon zijn schoen helemaal niet vullen. Hij was namelijk niet in Nederland en dus in Schagen aangekomen, maar in het ‘Friese Dokkum’.

Kinderlogica viert hoogtij deze dagen. Waar wij als grote mensen dingen vaak veel gecompliceerder maken dan dat ze zijn, zijn en blijven kinderen puur. Geen mitsen en maren, geen beren op de weg, geen ‘ja maar’. Puur geloof in de goedheiligman en zijn vrienden. Puur geloof in het verhaal. Ik kijk er naar, beleef het mee en geniet.

Overigens ook met volle teugen van de pepernoten en de pure chocolade letters. Maar dat ‘pure’ terzijde.

Laten we er een beetje van leren voor de rest van het jaar. Laten we de Sint en Pieten vooral bedanken voor al die blijdschap en glimlachen die zij bij alle kinderen op hun gezichten toveren. Laat ze lekker die paar weken per jaar genieten van extra snoep en extra cadeautjes. En wij van hun. Het leven is soms al lastig genoeg…

MARJOLEIN DEUTEKOM