Ouderen blijven de pisang

Mark Rutte en zijn kornuiten kraaien het uit dat bijna iedereen erop vooruit gaat volgend jaar maar wie naar de positie van ouderen kijkt moet concluderen dat het plusje nauwelijks iets voorstelt. Je kunt het plusje hoogstens opvatte als een kleine reparatie van het in de afgelopen jaren opgelopen koopkrachtverlies.

Nibud-cijfers bevestigen wat veel ouderen al aan den lijve ervaren. Zo blijkt dat ouderen met een gemiddeld pensioen er onder Rutte-I en -II tot wel 6,7% op achteruit gingen. Het Nibud laat zien dat het verschil tussen werkenden en gepensioneerden groot is: dit jaar gingen werkenden er zo’n 3% op vooruit terwijl gepensioneerden er tot wel -9% op achteruit gingen. Het is daarom een raadsel dat ouderen in de beeldvorming doorgaan als welgestelde mensen die het goed hebben in hun afbetaald woningbezit. Nibud laat zien dat de meeste ouderen armer zijn geworden; in ieder geval armer ten opzichte van andere groepen in de samenleving.

De kloof ontstond in 2007, werd de afgelopen jaren groter en wordt ook volgend jaar in stand gehouden. De koopkracht van gepensioneerden beweegt zich grotendeels langs de ijn, terwijl veel werkenden een flinke plus krijgen. Aan dat verschil moet een einde komen, vind ik en vele ouderenorganisaties met mij.

Gepensioneerden hebben de afgelopen jaren fors in moeten leveren. Als het economisch beter gaat, horen zij daar in gelijke mate van te profiteren. Maar op deze manier gebeurt dit niet. Ze moeten niet met een tientje per maand, mogelijk eenmalig, worden afgescheept.

Het gejuich van het kabinet dat de tijd is aangebroken van het zoet komt schijnheilig over omdat de verkiezingen eraan komen en de VVD en de PvdA goede sier willen maken met de vruchten van het kabinetsbeleid. Niets is minder waar. In de afgelopen jaren is voor miljarden aan lastenverzwaring neergelegd bij de burgers dat er heel veel moet gebeuren om dit goed te maken.

Er is dus geen reden voor gejuich. Het is een klein plusje, dat is wat ouderen na acht jaar koopkrachtdaling hooguit krijgen. Het Nibud toont aan dat de zorgkosten van ouderen in vijf jaar tijd zijn gestegen met 1.000 euro voor een alleenstaande AOW-er tot 3.400 euro per jaar voor een echtpaar met AOW en 10.000 euro aanvullend pensioen. Het zijn deze uitgaven die ouderen parten spelen.

Kijk naar de eigen bijdrage die iedereen moet betalen. Nog steeds zijn er mensen die vinden dat het eigen risico moet blijven om de zorgkosten in de hand te houden. Onzin natuurlijk. De eigen bijdrage is niets anders dan het doorschuiven van de lasten naar de burgers. De zorgkosten boven de streep stijgen gewoon door. Dit komt door de vergrijzing, betere maar duurdere medicijnen en robotisering in de ziekenhuizen. Voordelen zijn korter verblijf in het ziekenhuis en lager ziekteverzuim  waardoor mensen sneller aan het werk kunnen. Maar ja, deze punten worden niet aangehaald door onze boekhouders in Den Haag.  

De pensioenen zijn al jaren niet geïndexeerd en dat betekent koopkrachtverlies. Gelukkig valt de inflatie mee zodat de koopkrachtverlies niet zo groot is, maar wat als de pensioenen echt worden gekort. Zo’n korting kan oplopen tot zo’n 14%. Daarmee kan een koopkrachtdaling voor veel ouderen nog verder oplopen.

Het is logisch dat de ouderenorganisaties aan het zittende en het toekomstige kabinet vragen de kloof in koopkrachtontwikkeling tussen gepensioneerden en werkenden te dichten. Dit kan door de ouderenkorting te verhogen en de hoge zorgkosten te compenseren. De politiek beseft dat ouderen een belangrijk deel uitmaakt van het kiezersvolk. Hun stemmen zijn kostbaar.  

 Eugeen Hoekstra