In Schagen kan je straks je geluk niet op

De gemeente Schagen wil investeren in uw geluk. Kan dat? Ze denkt van wel en organiseert deze maand een miniconferentie over dit onderwerp. Neem geluksambtenaar Leny Claessen van de gemeente Almelo die langs komt. Ze heeft goed nieuws: het geluksbudget werkt. Zou het echt?

Veertig inwoners van deze Twentse gemeente, u weet wel waar het verkeerslicht altijd op groen staat, kregen geld, ik meen 450 euro, om er iets leuks mee te doen. En dat deden ze en het succes lag op straat: het gaf afleiding, bracht sociale contacten teweeg en men voelde zich meer mans. Claessens kon haar geluk niet op want acht andere Overijsselse gemeenten hebben inmiddels haar aanpak overgenomen. Maar het geluk is voor even. Het budget is eenmalig, bedoeld als een zetje in de rug. Zal het helpen?

Het gaat erom mensen, die het financieel niet makkelijk hebben, uit hun sociaal isolement te halen. Er zijn voorbeelden genoeg: geef hen geld en zie wat er gebeurt. De ene koopt er een brommertje van om eindelijk ergens naar toe te kunnen, een ander een camera om eindelijk  zijn felbegeerde hobby te kunnen doen en weer een ander koopt er een naaimachine van.

U zult zeggen de gemeente speelt voor Sinterklaas en dat vindt u niet goed? Anderen zouden kunnen zeggen dat dit lijkt op het pannetje soep van vroeger; dit werkt stigmatiserend als de pest. En dan nog dit: met een brommer of een naaimachine ben je er lang niet. Een brommer moet je verzekeren en dat ding rijdt niet op lucht. Voor de naaimachine heb je stof nodig. Dat kost geld dat er niet is. En de camera heeft applicaties nodig.

Volgens psycholoog Ap Dijksterhuis, die komt spreken, heb je geluk voor 50 procent zelf in de hand. Omstandigheden bepalen maar ongeveer 10 procent van ons geluk, de genen 40 procent. Voor de 10 procent moeten we bij de gemeente zijn. Een beetje vergezocht natuurlijk, maar het kan helpen als de gemeente Schagen besluit de belasting te verlagen, de regels te verminderen, haar inwoners meer vrijheid te geven en de dienstverlening te moderniseren. Nu worden burgers afgeschrikt door bureaucratie, traagheid van handelen en angst voor precedentwerking.  

Het geluksbudget fietst daartussen door en dat verklaart het enthousiasme: even geen formulieren. De ambtenaar komt naar je toe. De hamvraag aan de gemeente is logisch en onvermijdbaar: waarom stop je over de hele linie niet met jullie formulierenbrigade en afvinklijstjes en politiek gezever?  Dan maak je veel meer mensen gelukkig. Natuurlijk is het geen slecht idee om mensen te helpen hun droom in vervulling te laten brengen maar met een eenmalige bijdrage kom je er niet: aan bijna alles zitten vervolgkosten die door deze mensen niet zijn op te brengen.

De Ouderenbonden in Schagen hebben wethouder Ben Blonk gevraagd om een Meedoenfonds in het leven te roepen om ouderen (en andere mensen) aan te zetten de deur uit te gaan en wat te gaan doen samen met andere mensen. Arme ouderen ontberen het geld en dus gaat dit fonds hen helpen met een jaarlijkse tegemoetkoming zodat ze ook ergens lid van kunnen worden en naar het museum of de bieb kunnen. De wethouder heeft al ja gezegd en gaat dit idee uitwerken. Zelf geloof ik meer in het Meedoenfonds van wethouder Blonk omdat de bijdrage jaarlijks is. Waarom zou de uitvoering hiervan niet net zo eenvoudig kunnen?

Eugeen Hoekstra