Hendrik Groen

Hoeveel mensen genieten niet van de tv-serie Hendrik Groen elke maandagavond?  Volgens Kijkonderzoek kijken er 2 miljoen mensen naar en de recensies zijn lovend. Groen verveelt zich geen dag en het mooie van de serie is om te zien hoe de bewoners van het huis met elkaar optrekken en erop uittrekken om van het leven te genieten nu het nog kan. Dat laatste is een waarheid als een koe. Zo stierf er iemand plotseling aan tafel waar hij zat te eten in de gemeenschapszaal.

Het gezegde ‘pluk de dag want je weet niet wat de avond’ hangt als het zwaard van Damocles boven de hoofden van de bewoners in het zorgcentrum in Amsterdam-Noord. Mijn oudste broer zei tegen mij dat hij van de serie kan genieten maar het maakt hem ook verdrietig. Ouderdom laat de aftakeling zien van de mens. Hoe ouder je wordt, des te groter je verleden, des te kleiner je toekomst. 

Maar Hendrik zit er niet mee, hoewel hij erg meeleeft met zijn vriend Evert ,voortreffelijk gespeeld door André van Duin, die eerst zijn teen en daarna zijn onderbeen moet missen. Het is een serie waarin humor en tragiek op een Nescio-achtige manier met elkaar zijn verweven. De glimlach in plaats van de schaterlach.

Olga Zuiderhoek speelt een voortreffelijke rol als de oudere dame, die duidelijk weet wat ze wil. Het lijkt wel of de ouderdom haar niet deert. Ze is niet van plan te berusten in de oekazes van de directrice die het liefst wil dat de bewoners de hele dag in hun stoel blijven zitten. Hendrik heeft een oogje op haar maar zij wil zelfstandig blijven. Dan slaat het noodlot toe en wordt zij ernstig ziek: de tragiek van de ouderdom.

Ik merk ook hoe belangrijk een verzorgingshuis eigenlijk is. Bewoners zien elkaar elke dag en ondernemen gezellige uitjes buiten het zorgcentrum. Lief en leed worden met elkaar gedeeld. Onze overheid wil dat ouderen blijven wonen in hun eigen woning, maar in een rijtjeshuis is vaak weinig te beleven. De eenzaamheid is je grootste vijand als je niet elke dag iemand hebt gezien of gesproken.

In een verzorgingshuis is het ook niet altijd pais en vree maar de kans dat je het leuk hebt is hier groter. Alleen is ook maar alleen. Gelukkig zijn er organisaties als het Rode Kruis en de Ouderenbonden die activiteiten organiseren voor zelfstandig wonende ouderen. Hierdoor kunnen ook mooie contacten ontstaan.

Waardig oud worden kent veel schakeringen, zegt Manon Vanderkaa, directeur van KBO-PCOB, in een interview. Ze zegt dat de grootste uitdaging misschien wel voor ons allemaal is of we afhankelijk durven te zijn als het erop aan komt. We worden verzorgd in onze jongste jaren, maar in de fases erna draait het juist om zelfstandigheid, zelfcontrole en autonomie.

Van belang is dat ouderen zich bewuster gaan voorbereiden op deze levensfase, bijvoorbeeld door te kijken hoe en waar ze willen wonen en wat ze nog voor de maatschappij kunnen betekenen. De televisieserie leert dat ouderen zich niet moeten afzonderen maar elkaar opzoeken en ondernemend blijven. Er zijn altijd wel plekken en mensen met wie je samen iets kan doen.

Eugeen Hoekstra