Die dementerende man hoort hier niet

Hoe weet je dat de persoon die voor je loopt en plotseling stopt en verloren om zich heen kijkt dementerend is? Hij kan de weg kwijt zijn en moet even nadenken hoe hij verder moet. Of hij ontdekt dat hij zijn boodschappenlijstje heeft vergeten en denkt na wat er op stond? Bij mij gaat dan geen lampje branden dat de bewuste persoon aan dementie zou kunnen lijden. Waarom zou ik? Ik neem aan dat mensen met deze klachten niet zonder begeleiding de weg opgaan. Dit zou onverantwoord zijn omdat zijn veiligheid in het geding is.

Waarom er van de kant van de overheid aangedrongen wordt om zulke situaties in het straatbeeld gewoon te vinden vind ik erg vreemd. Op de televisie zien we een spotje met een man die is afgestapt van zijn fiets en laat merken dat hij niet weet waar hij is en welke kant hij op moet. Ik zou zeggen die man hoort hier niet. In ieder geval niet alleen. Laat ze niet staan heet de campagne voor een dementievriendelijk Nederland. Laat ze niet staan, zorg ervoor dat die man de deur niet uitkomt zonder begeleiding.

“Teken de steunbetuiging” staat op de website van Laat ze niet staan. Waarvoor teken ik dan? Aan wie betuig ik dan steun?  Voor meer begrip en support voor mensen met dementie in de samenleving? Hebben zij om die steun gevraagd? Ik zou het niet weten. De enige steun die ik zou willen geven is aan onderzoek om te zorgen dat er zo snel mogelijk medicijnen komen tegen de vreselijke aandoening. Hiervoor zou ik tekenen. De petitie is ook bedoeld om gemeenten op te porren betere hulp te bieden aan mensen met dementie en aan mantelzorgers.

Goeie zaak natuurlijk, maar gemeenten wentelen de zorg af aan mantelzorgers en vrijwilligers die nu al overbelast zijn. De campagne is erg doorzichtig. Opnieuw wordt een beroep gedaan op vrijwilligers. Stop daarmee en zorg voor betaalde begeleiders zoals het hoort. De begeleiders hoeven niet 24 uur per dag aan de slag, maar voor momenten dat begeleiding nodig is, bijvoorbeeld in drukke winkels en in het verkeer. Het is toch godgeklaagd dat tegenwoordig alle sociale sores op de schouders wordt gelegd van mantelzorgers en vrijwilligers terwijl zij vaak ook nog eens een baan hebben. 

Een dementievriendelijke gemeenten is een utopie. Kijk hoe gemeenten omgaan met chronisch zieken en gehandicapten: hun weg naar hulp is geplaveid met drempels. Er is niet alleen een kloof in de samenleving tussen hoog- en laag opgeleiden maar ook tussen gezonde en niet-gezonde mensen. De economisering van de maatschappij schept zijn eigen slachtoffers. Zij die buiten boord vallen resten de kruimels van de overvloed die aan hen voorbijgaat.  

Het is belangrijk dat mensen zich thuis voelen, vertrouwde dingen kunnen doen, met mensen die hun wereld begrijpen. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij dagbesteding in zorgboerderijen. Maar laat mensen met dementie zoals in dat filmpje niet zonder begeleiding de straat op gaan. GPS als anti-dwaalmiddel levert te weinig op. Met GPS kan je niet kletsen.

Eugeen Hoekstra