Column: ‘Ze dreigt pappa erbij te halen’

Prescilla isoleert zichzelf. Een dagelijks ritme kent het gezin niet. De kinderen hoeven niet te zeggen: ‘Ik moet drinken’ of ‘ik heb honger’ en Prescilla loopt naar de koelkast. Zelf eet ze veel en ongezond of juist helemaal niks. ‘Ik woog een tijd 100 kilo. Toen ik drie weken aankwam 55. ‘De kinderen commanderen haar. Bij stout of brutaal gedrag en onderlinge ruzies is ze niet in staat in te grijpen en de kinderen te corrigeren. ‘Als je hoofd vol zit, kun je niks bedenken, ’ citeert de Volkskrant.

Haar jong aangeleerde overlevingsstrategie van zich terugtrekken bij moeilijkheden, zit haar in de weg. Kinderen pikken dat niet. Het enige dat ze dan nog kan, is schreeuwen en dreigen dat ze pappa erbij zal halen.

Met als gevolg dat de jongens niet naar hun moeder luisteren en haar telkens uitdagen. Chaos troef. Dit is een herkenbare gezinssituatie: falende ouders die het tekortschieten niet altijd kwalijk kan worden genomen. 

De rechter wijst een gezinsvoogd aan. Prescilla en haar man weten dat uit huis plaatsing van de kinderen dreigt als de situatie niet verbetert. De gezinsvoogd komt langs maar geeft geen hulp. Inventariseert alleen de problemen.

De hulp laat op zich wachten. Soms weken of maanden. Kinderrechters maken zich grote zorgen. Het risico is dat er een jaar niks gebeurt. “Kwetsbare kinderen zijn er de dupe van,” meldt RTL Nieuws dinsdag.

Gelukkig zijn er vernieuwingen in de jeugdzorg zoals “Kings”, waarbij het hele gezin uit huis wordt geplaatst en geholpen. Maar dit programma heeft tijd nodig om zich verder te ontwikkelen. Er moet veel meer gebeuren om verhalen van nog veel meer Prescilla’s tot een goede einde te brengen.    

De wachttijd voor kinderen en jongeren bij de psychologenpraktijk Noordkop in Schagen bedraagt momenteel ca. 8 weken. De wachtlijst voor locatie Den Helder is momenteel gesloten in verband met een te lange wachttijd. Zodra de wachtlijst weer open gaat zal dit vermeld worden op de website van de praktijk. Mind You.

Geen wonder dat iedereen zich zorgen maakt. Neem de Raad voor de Kinderbescherming. Die ziet dat kinderen niet naar school gaan. Dat ze geen contact hebben met vriendjes. Dat ze zich isoleren. Ze komen niet buiten en zitten op de bank te frunniken met hun mobieltje.

Ook de rechter wil met hoge prioriteit stabiliteit en veiligheid voor dit gezin, maar er is ook voor hen geen jeugdzorgwerker beschikbaar.

In 2015 is de jeugdzorg overgegaan naar de gemeenten. Er volgde anderhalf jaar van bezuinigingen. Sindsdien zijn er nieuwe aanbieders op de markt gekomen die ook specialisaties in huis hebben. Maar die kunnen het gat niet dichten. Ze kunnen de vraag vaak niet aan en lassen dan een stop in. Jeugdbescherming is verplicht iedereen aan te nemen, daarom krijg je die wachtlijst.

Minister Hugo de Jonge belooft beterschap en heeft 1 miljard euro beschikbaar gesteld voor een periode van drie jaar. Dat is niet genoeg zeggen de jeugdzorgwerkers en de vakbonden.

Er moet structureel drie kwart miljoen euro bij. Waarom grijpt Hugo de Jonge niet in want de jeugdzorg blijft steken bij de gemeenten. ‘Je postcode bepaalt of er goede en beschikbare zorg is.’ Dit is toch onacceptabel. Iedereen betaalt toch zijn inkomstenbelasting en premie. Dan maakt de hoogte toch ook niet uit in welke plaats je woont?

Op 2 september gaan de jeugdzorgmedewerkers staken voor meer geld voor de jeugdzorg. FNV Zorg & Welzijn heeft een WOB-verzoek ingediend bij minister de Jonge om aan informatie te komen over de wachtlijsten, de geldstromen en de tarieven om zo het falend jeugdzorgbeleid van de overheid aan de kaak te stellen.

Mijn sympathie gaat uit naar al die hardwerkende medewerkers in de jeugdzorg. Dat ze actie gaan voeren is terecht. Er zit iets fundamenteels fout in het systeem sinds de gemeenten het werk zijn gaan doen. De jeugdzorg is onwerkbaar geworden. Er is meer aan de hand dan alleen gebrek aan geld.

Eugeen Hoekstra