Column: Wordt Incluzio een drama?

De gemeente Hollands Kroon heeft de maatschappelijke ondersteuning, huishoudelijke hulp en jeugdzorg, allemaal gemeentetaken, uitbesteed aan een commerciële organisatie Incluzio in Utrecht.

De samenwerking is begonnen in 2016 en nu, drie jaar verder, komen zoetjesaan klachten over de werkwijze van Incluzio naar buiten. Inmiddels liggen bij de gemeente diverse brieven, met name van ouders die de werkwijze van Incluzio ernstig bekritiseren.

De lokale krant berichtte over een klachten van moeders wier kinderen lijden aan autisme. Incluzio wilde een gesprek met een zoon zonder zijn moeder erbij. Ze maakte hiertegen bezwaar waarop zij antwoord per mail met de mededeling, dat Incluzio de zorg zou stopzetten.

De moeder schakelde een juridisch adviseur in en stapte met de mail  naar de gemeente, die haar weer doorverwees naar Incluzio, die met de verklaring kwam dat kinderen vanaf een bepaalde leeftijd wettelijk een stem hebben. Het kind dwingen tot een gesprek zal Incluzio nooit doen, zegt de leidinggevende. Waarom wordt dit niet meteen uitgelegd aan de moeder?

Een tweede klacht is te vinden in de brief van een moeder die de juiste zorg zoekt voor haar 11-jarige dochter. Haar dochter heeft ADD: Attention Deficit Disorder. Dat betekent dat ze hyper kan zijn en zich vaak niet goed kan concentreren. En daarom heeft ze extra ondersteuning nodig. De juiste begeleiding vinden én dan ook nog krijgen, is nog niet zo makkelijk in de gemeente Hollands Kroon.

“In plaats van hulp” krijg je een hoop administratie en een hoop ellende”, zegt de moeder. „Het legt een grote druk op je gezin.” Heel bezwaarlijk noemt ze de indicatiestelling. Dat moet elk halfjaar. Dit zorgt voor een extreme belasting voor het kind en het gezin.

Onbegrijpelijk zijn de aanvraagtermijnen voor hulp die oplopen tot acht weken. Eerst is het keukentafelgesprek, daarna komt het verslag van het gesprek. Dan gaat de termijn in, terwijl er al twee maanden zijn  verstreken. “Vaak wordt de termijn daarna ook nog verlengd,” klaagt de moeder.

Een andere moeder spreekt over een andere ervaring. Ze wilde met haar zoon naar een instelling die gespecialiseerd is in licht verstandelijke beperkingen, maar Incluzio wilde het zelf doen. We hebben twee gesprekken met een van hun specialisten gehad. ’Bel ons maar als er wat is’, was het uiteindelijke advies.

De moeders wijzen op een ongerijmdheid: Incluzio gaat zowel over de indicatiestelling als over de zorg. Zorgbehoevenden in Hollands Kroon kunnen geen kant op. De wijkteams die voorheen van de gemeente waren, zijn nu ook van Incluzio en ze behandelen hun eigen klachten. Het is de slager die zijn eigen vlees keurt.

Incluzio wil best uitleg geven aan de krant. Dat het aantal gesprekken afhangt van de toestand van het kind, dat jongeren een enorme ontwikkeling doormaken en dat daarom regelmatig gesprekken nodig zijn en dat zij juist de inwoners willen ondersteunen. Maar er gaat wat mis, dat weet Incluzio ook.  Wat gaat er mis?

Ik zie het zo: de moederrol tegenover de professional. Geeft fricties. De moeder kijkt naar haar kind. De professional kijkt naar de aandoening en het ziektebeeld en zoekt op de database welke diagnose in de buurt komt en welke zorg hierbij past. Specialistische zorg is duur en wordt toegekend als het pas echt, héél echt nodig is.  

De gemeente zit aan Incluzio gebakken. Afscheid nemen wordt lastig. Dat moet de gemeente de taken terug  nemen en dat is een helse klus. Wethouders zullen volhouden dan Incluzio fantastisch werk doet.

Eugeen Hoekstra