Column: Wat een toestand!

Wàt een toestand! Facebook er zomaar uit, zonder enige waarschuwing! Van de ene op de andere minuut werd ons sociale leven op zijn kop gezet.

Konden we voor het eerst sinds tijden niet zien wat andere Facebookvrienden ’s avonds gingen eten, geen mooie foto’s van een prak zuurkool met worst, geen recepten voor die dag zodat we zelf moesten gaan nadenken over wat we op tafel zouden zetten.

En je kon niet via WhatsApp checken of het nou alleen bij jòu was want je berichtjes kwamen niet bij de ander aan.. Ook WhatsApp lag er verdikkeme uit! Kortom: wàt een toestand!

Gelukkig kregen we al gauw een pop up bericht van de landelijke kranten met de mededeling dat er een wereldwijde storing was en dat niet alleen Facebook en WhatsApp, maar òòk nog Instragram eruit lag! Paniek alom, al onze sociale contacten in èèn keer afgebroken.

En ik was nog wel zo benieuwd of Hazes nog iets van zich zou laten horen op Insta want tjonge die lijkt wel echt van de aardbodem verdwenen te zijn.. Die is inmiddels al weken stil op social media. Het is toch wat! Plotseling geen *pling* geluiden meer. Geen meldingen dat er iemand je post of foto’s geliked had. Een stille gsm, op een enkel telefoontje of sms’je na dan. Geen trillende broekzak meer, je zou haast vergeten dat je een mobieltje hebt zeg.

We hebben wel vaker zo’n storing, maar deze keer duurde het wel heel erg lang! Godzijdank lag niet het hele internet eruit en werden we op de hoogte gehouden door de digitale kranten en tv. Elk journaal had het er wel over… wereldwijd… de grootste vraag die avond; Hoe lang nog?

Hoe ervaarde jij het? Wees eens eerlijk, was je in paniek? Voelde je je buitengesloten? Kreeg je al afkickverschijnselen? Heb je om de 5 minuten gekeken of je alweer je Facebook pagina kon laden? Checkte je elke 10 minuten of je berichtje al was doorgekomen op WhatsApp?

Een zucht van ergernis als er alweer geen dubbele of blauwe vinkjes stonden. Of vond je het stiekem wel even lekker… die stilte…?

Ineens was er ruimte. Kwam er na de lichte paniek en frustratie iets van opluchting?

Even niet meer alles te hoeven volgen, even toegeven aan de rust. Niet meer continu grijpen naar de telefoon omdat er geen reden meer was. Je werd niet teruggefloten als een spelend, achtergebleven hondje dat weer terug moest komen naar het baasje.

Het bleef stil……

Heeft best wel wat hè? Niet steeds alle informatie van al je vrienden en bekenden binnen te krijgen. Geen fluitconcerten meer met de dringende boodschap dat er toch ècht iets is wat jij niet mag missen. Gewoon even tijd voor jezelf!

Onrust : Bij dèze storing had ik er geen last meer van maar bij eerdere storingen wèl. En dat beviel me voor geen meter, die afhankelijkheid, dat onrustige gevoel, het leek wel op een verslaving. Daardoor heb ik mij tijden geleden al gerealiseerd dat het veel lekkerder leeft om al die meldingen uit te zetten.

Niet steeds meer een beltoon waardoor ik de regie terug kreeg en veel minder vaak even ging kijken wat er allemaal gebeurde op Facebook. Niet langer is mijn social media, de baas over mij maar bepaal ik zèlf wanneer ik tijd en zin heb om gebruik te maken van mijn sociale speeltuintje.

Daardoor ontstond er veel meer rust en ruimte voor andere dingen, terwijl ik evengoed ook kon blijven genieten van de mogelijkheden van de moderne technieken. Dus toen deze laatste storing kwam zat ik lekker lezend op de bank en had ik in eerste instantie niet eens door dat een groot deel van de wereld in paniek was. Integendeel; Ik waande me in de wereld van Van Gogh en dat beviel me uitstekend!

De volgende dag zag ik alle reacties op Facebook. Zoveel mensen van slag. Ik moest er eerlijk gezegd hartelijk om lachen. Nee, ik lachte ze niet uit. Daarvoor was het veel te herkenbaar, zo ben ik ook geweest tenslotte.

Tegen die mensen, die nu weer rustig adem kunnen halen omdat ze ALLES weer kunnen volgen, zou ik willen zeggen: Zet die meldingen uit, laat je niet terugfluiten omdat social media vind dat jij iets niet mag missen, neem de regie weer in handen,  zodat je niet meer bijna hyperventilerend op de bank hoeft te zitten bij de volgende storing.

Het leven gaat evengoed wel door. De bomen blijven groeien en zelfs de bloemen blijven bloeien. Zo’n storing verstoord het èchte leven niet, integendeel. Het zorgt er juist voor dat het leven weer even gezien en gevoeld  wordt..

Maar ja.. wie ben ik…

Leef in liefde, liefs Henny