Column: Schagen komt volgend jaar met plannen voor gehandicapten

Voor mensen met een handicap zit het dagelijkse leven vol grote en kleine hindernissen. Die hindernissen belemmeren hen in het leiden van hun eigen leven. Ergens lunchen of vergaderen; vaak staan wij er niet bij stil hoe zij er moeten komen en of zij eigenlijk überhaupt binnen kunnen komen.

Wij vragen ons niet af hoe we naar het toilet kunnen, hoe we een deur kunnen openen, en op de eerste verdieping kunnen komen; dat is voor de meeste van ons vanzelfsprekend.

We staan ook weinig stil bij het feit dat mensen met een beperking bij het vinden van werk of een stage gediscrimineerd worden, dat ze hoge (zorg)kosten hebben, vaak arm zijn, met onbetrouwbaar gehandicaptenvervoer te maken hebben en met stuitende regelgeving en ellenlange procedures geconfronteerd worden. Mensen met een beperking hebben een probleem. Of nog sterker: ze zijn een probleem. Nederlanders houden niet zo van minderheden.

Op 11 maart vorig jaar was er een vergadering in het gemeentehuis over dit onderwerp. Er waren sprekers ingehuurd om de strekking van het VN-verdrag voor mensen met een beperking uit te leggen. Nederland heeft dit verdrag ondertekend en dit brengt verplichtingen met zich mee voor de overheden in ons land. De slotsom van die vergadering was dat Schagen behoorlijk achterloopt op het gebied van gehandicaptenbeleid en dat het tijd wordt dat ook Schagen het VN-verdrag serieus neemt.

Dit werd nog eens bevestigd door de Rekenkamercommissie in het rapport ‘Doe mee-onderzoek’ naleving VN-verdrag handicap’ dat in augustus 2019 verscheen, waaraan dertig gemeenten hebben meegedaan. De commissie gaf aan dat de gemeente Schagen geen specifieke aandacht besteedt aan het VN-verdrag. De gemeente moet zich schamen voor dit oordeel, maar dat doet ze niet.

Pas in december kwam de gemeente met een reactie middels een memo aan de gemeenteraad. Daarin wordt aangekondigd dat de gemeente in het voorjaar van 2020 met een bestuursopdracht komt om zoals wordt gesteld ‘de kaders vast te stellen op basis waarvan we het onderwerp verder gaan uitwerken.’ Geduld is een schone zaak, maar gehandicapten wachten al zo lang.    

Overigens staat Schagen niet alleen voor paal, heel veel gemeenten laten het afweten op dit gebied. Het is allemaal te vrijblijvend. Dat was ook de teneur van een debat in de Tweede Kamer in december. Kamerleden hebben herhaaldelijk gewezen op inkomensachteruitgang van mensen met een beperking of chronische ziekte en hun verslechterende positie op de arbeidsmarkt, woningmarkt en in het onderwijs.

Minpunt is dat er geen sanctiemiddelen bestaan om falende gemeenten aan hun jasje te trekken. Minister de Jonge liet weten beleid niet te willen afdwingen bij gemeenten.

Pluspunt is dat de gemeente Schagen het Manifest ‘Iedereen doet mee’ gaat ondertekenen medio volgend jaar. 

Fysieke toegankelijkheid in de openbare ruimte is in Schagen hier en daar verbeterd, maar echt inclusief beleid maken in zorg, inkomen en welzijn gebeurt nog steeds niet. Extra geld van het Rijk heb ik niet kunnen ontdekken en in de begroting 2020 van Schagen is geen extra geld opgenomen. 

Eugeen Hoekstra