Column: Noordkopvoorelkaar drukt solidariteit en hulpvaardigheid onterecht uit in geld

Noordkopvoorelkaar, een organisatie die vraag en aanbod van vrijwilligerswerk aan elkaar koppelt, meldde vorig jaar met trots in de Schager Courant dat er dat jaar was gezorgd voor de inzet van 40.000 vrijwilligers-uren en rekende die uren meteen om in een rond bedrag, namelijk 2,4 miljoen euro. Het is onzinnig om aan ieder ingezet uur een bedrag van 60 euro te hangen.

Ik vind het zelfs ongepast om de inzet van vrijwilligers om te rekenen in geld. Vrijwilligers vragen zich niet af hoeveel zij met hun werk zouden verdienen als zij ervoor betaald zouden worden. Zij doen het werk gratis en voor niets, uitgezonderd misschien wat reis- of onkosten. Waarom drukte Noordkopvoorelkaar alle vrijwilligerswerk in 2018 dan uit in geld? 

De allesoverheersende geldeconomie lijkt de samenleving (dus ook Noordkopvoorelkaar) te dwingen om alles in geld te waarderen. Er is een proces gaande waarbij steeds meer menselijke waarden (hulpvaardigheid, solidariteit) worden uitgedrukt in geld. Een organisatie als Noordkopvoorelkaar zou zich eigenlijk moeten schamen de inzet van vrijwilligers uit te drukken in een geldbedrag en zich met hand en tand moeten verzetten tegen de ’time is money’ mentaliteit in de samenleving. 

In de Schager Courant stond ook een ingezonden stuk van Florian Mol. Iemand vroeg aan hem wat voor werk hij deed. Mol antwoordde dat hij nadacht over zichzelf en deed aan zelfstudie. Dat was niet het antwoord dat de vraagsteller had verwacht. Hij bedoelde natuurlijk betáálde arbeid. Mol maakt dan ook een uitdrukkelijk onderscheid tussen werk en arbeid. Arbeid verricht je tegen betaling in de (geld)economie terwijl werk een veel grotere reikwijdte heeft. Met (vrijwilligers)werk lever je namelijk een bijdrage aan de cohesie van de samenleving. Bovendien heeft het een gunstige invloed op je persoonlijke ontwikkeling. Je doet wat jij zelf belangrijk vindt en je laat je niet leiden door een zo hoog mogelijk salaris. “Laten we nu eindelijk eens het werk gaan belonen met een basisinkomen” besluit Mol zijn betoog.

(Vrijwilligers)werk is onbetaalbaar en kán eenvoudigweg niet herleid worden tot een rekensom met een uitkomst in euro’s. (Vrijwilligers)werk is in de interpretatie van Mol de opmaat naar een ander soort samenleving waarin de geldeconomie van ondergeschikt belang is…

Kees Zwaan