Column: Moeten mensen met een beperking blij zijn met Welzorg?

Mensen met loopproblemen in de gemeente Schagen kunnen hun lol op. De gemeente gaat een contract sluiten met Welzorg Nederland en laat Revatech, het hulpmiddelencentrum Schagen, vallen.

Dat centrum viel buiten de boot bij de aanbesteding en dus telt het  niet meer mee. Was Revatech dan zo slecht?  En is de verlieslijdende Welzorg wel goed voor zijn klanten?

Was Revatech dan zo slecht? Er is een minpuntje: Revatech zou geen weekenddiensten draaien, alleen in geval van nood. Welzorg doet dit beter, maar draait al jaren verlies. Dat kan het bedrijf niet volhouden. De gemeente denkt er kennelijk anders over.

Drie bedrijven hebben meegedaan aan een inschrijving: hulpmiddelencentrum, Welzorg Nederland en Medipoint. Een club van mensen die er verstand van heeft  (beleidsambtenaren, wijkteamambtenaren, kwaliteitsambtenaren en een lid van Adviesraad Sociaal Domein), heeft de beoordeling gedaan. Wie mist u?

Natuurlijk, de ervaringsdeskundigen zijn de mensen om wie het gaat. Zij weten waar een looprek, een rolstoel, een tillift, driewielfiets en een scootmobiel aan moet voldoen.

Kortom, pluk elf mensen van de straat met een loopbeperking en laten zij zeggen welke kwaliteitscriteria essentieel zijn om te kunnen spreken van een goed product.

Dat is allemaal niet gebeurd. Een lid van de adviesraad mocht wat zeggen, maar ach, wat kan hij of zij  doen als enige amateur tegen een stel professionals, die zeggen ervoor opgeleid te zijn.

Belangrijk is te weten wat het Gehandicapten Platform vindt van de keuze. Maar dit advies blijft onbesproken. Ik houd het erop dat die belangenclub niets is gevraagd.

Het beoordelingsteam heeft na de inschrijving van de drie bedrijven gekeken naar de prijs-kwaliteitverhouding. Lijkt mij heel verstandig en het is ook goed dat de kwaliteit zwaarder (60%) is meegewogen dan de ingediende prijs (40%).

Heeft het team ook  gekeken naar de reputatie van Welzorg en de financiën?  Dan had ze wellicht een ander besluit genomen.

Afspraken worden vaak niet nagekomen door Welzorg;  men levert de hulpmiddelen niet binnen het afgesproken aantal uren, men belt niet terug en de klantenservice weet niet van wanten.

Welzorg is een bedrijf dat kampt met grote verliezen op de jaarrekening. Vorig jaar kondigde het bedrijf aan dat het lek boven water was, maar uit de openbaar geworden jaarrekening blijkt dat het in 2018 ruim 13 miljoen euro verloor.

Over 2017 was het verlies nog groter: ruim 36 miljoen euro. In de vier jaar tussen 2013 en 2016 rapporteerde het bedrijf verliezen van in totaal zo’n 50 miljoen euro.

Een ingrijpende reorganisatie in 2017, waarbij onder meer 200 banen zijn geschrapt en de winkels werden gesloten, moest een einde aan de verliezen maken.

Vorig jaar zei directeur John Heller in een interview dat het lek boven water was. Eind 2018 zou Welzorg break-even moeten draaien, en in 2019 een kleine winst. Hiervan is niets terechtgekomen. Heller zegt dat zijn bedrijf kampt met oude dure contracten. Als die eenmaal aflopen zal het beter gaan. 

De vraag die rijst is waarom de vier gemeenten in de Noordkop besloten hebben in zee te gaan met een bedrijf dat aan alle kanten water maakt. Het voorspelt weinig goeds voor de mensen die voor hun mobiliteit afhankelijk zijn van dit bedrijf.

De vier gemeenten zullen zeggen dat het contract alles dekt tegen het risico van wanprestaties en dat het bedrijf beterschap heeft beloofd. De praktijk leert dat een bedrijf het wel erg bont moet maken om een gemeente zo ver te krijgen dat ze het contract voortijdig stopzet. 

In het contract is de bepaling opgenomen dat de gemeente zonder heraanbesteding kan overstappen op een andere partij als Welzorg in de komende twee jaar aanhoudend onvoldoende presteert.  Omdat niet is gedefineerd wat onder aanhoudend moet worden verstaan en bij welk aantal klachten de boot aan is is het erg vaag gehouden. Ook is volstrekt niet duidelijk waarom dit voorbehoud is gemaakt voor de eerste twee jaren en daarna niet meer. 

Welzorg zal menigmaal het voordeel van de twijfel krijgen. Zeker als er weer een mea culpa klinkt uit de burelen van het hulpmiddelenbedrijf in Utrecht.  

Eugeen Hoekstra