Column: Hoog opgeleide asielzoekers willen snel in de samenleving integreren

Om te kunnen meedoen in de Nederlandse samenleving is het nodig om de Nederlandse taal machtig te zijn. Veel vluchtelingen zijn zich daar terdege van bewust en doen er alles aan om de taal zo snel mogelijk te leren. Als dan eindelijk een verblijfsvergunning is verkregen heeft men recht op een woning en kan men deelnemen aan de samenleving. Vanuit een veilige basis kunnen activiteiten ontplooid worden.

Vedat kwam een paar jaar geleden vanuit Turkije naar Nederland. Hij zegt dat hij geen Turk is, maar een Koerd. Vedat heeft Turkije moeten verlaten omdat het daar voor hem niet veilig is. Sinds zijn aankomst in Den Helder deed hij zijn best om zich verstaanbaar te maken in het Nederlands en dat is hem aardig gelukt. Hij wil graag in Nederland blijven en is zich er van bewust dat hij het Nederlands nog beter onder de knie moet krijgen en laat daarom geen kans onbenut om met autochtone Nederlanders te praten.

Vedat is hoogopgeleid. Hij is archeoloog. Nu hij in het begin van 2019 een verblijfsvergunning kreeg en hij in maart een woning in Den Helder kreeg, wil hij zijn beroep weer gaan uitoefenen. Hij zou graag in een museum willen werken. Het is overduidelijk: Vedat wil in Nederland een bestaan opbouwen en zo snel mogelijk participeren in de samenleving.

Twee weken geleden werden Naser en Fatemeh blij verrast. Ze kregen te horen dat ze in Nederland mogen blijven en zijn nu ‘vergunninghouders’. Ook de Iraanse Naser en Fatemeh zijn zodra ze in Nederland arriveerden begonnen met het leren van de taal. Na een jaar spraken ze al wat eenvoudig Nederlands. Ze willen nu verder maar weten nog niet waar ze naar toe gestuurd worden om een nieuw leven te beginnen. Het kan in Den Helder zijn, Hollands Kroon of Maastricht. Beiden zijn hoog opgeleid. Naser is ingenieur en zijn vrouw is lerares. Ze zijn nog erg jong en zullen het hier in Nederland wel redden. Beiden zijn westers georiënteerd. Al zijn ze moslim, ze zijn erg modern. Fatemeh draagt geen oosters gewaad maar wel een moderne, gescheurde spijkerbroek. Naser kan goed zingen en Fatemeh mooi tekenen. Het zijn mensen zoals jij en ik. Mensen met dezelfde wensen, maar uit een land waar het niet veilig is en andersdenkenden worden vervolgd.

Larisa en Natalia zijn gevlucht uit Rusland. Zij zien de regenboogvlag op de Doggershoek als teken dat zij in Den Helder worden geaccepteerd als stelletje. Zij houden van elkaar maar helaas ligt dat in Rusland heel moeilijk. Larisa en Natalia zijn goed opgeleide vrouwen en weten dat zij in Nederland meer kans hebben op een goed bestaan. Ze weten ook dat het in hun belang is zo snel mogelijk Nederlands te leren. Urenlang zitten ze op hun kamer elkaar te overhoren. Woord voor woord analyseren ze Nederlandse teksten. Ze laten geen gelegenheid onbenut om Nederlands te praten met wie dat maar wil. Ook zij willen in Nederland een bestaan opbouwen en krijgen hopelijk die kans in een progressieve gemeente waar men niet discrimineert. Ze kunnen bijna niet wachten op de verlossende mededeling dat ze hier mogen blijven. Dan kunnen ze zich eindelijk settelen: een woning krijgen en aan hun toekomst werken…

Kees Zwaan