Column: De anderhalve meter samenleving gaat het niet redden

De anderhalve meter-afstand wordt de bevolking opgelegd op straffe van een fikse boete. Terwijl er steeds meer berichten doorsijpelen dat die norm buitenshuis weinig uithaalt. Deskundigen zeggen dat besmetting het meest voorkomt bij mensen in vochtige warme binnenruimten. Buiten is de infectiegraad aanzienlijk lager.

De overheid blijft de anderhalve meter-norm volhouden, terwijl ze er ook afstand van doet. Zo worden de regels voor samenscholingen (lees: picknicken met z’n allen bij het water) buiten versoepeld: de groepsgrootte is geschrapt. Dit geldt ook voor wandelen. De anderhalve-meter geldt nu voor de afstand tussen de groepjes.

Ook valt op dat de overheid wel buitensporten toelaat, maar binnensporten niet. Dit bevestigt dat de overheid neigt naar het standpunt dat het besmettingsgevaar buiten minder is. De uitzondering zijn en blijven (en terecht) de openluchtevenementen waar massa’s mensen op afkomen.

Het blijkt uit beelden en onderzoeken onder de bevolking: de anderhalve-meter samenleving gaat het niet redden. Besmetting in de buitenlucht gebeurt amper. Wel in binnenruimten, dan is de kans veel groter en is het goed de anderhalve meter afstand te bewaren. Maar buiten waar het vaak waait en de zon fel schijnt heeft het virus minder kans om mensen ziek te maken.

Hongkongse wetenschappers onderzochten dit fenomeen en hun conclusie is ook dat het coronavirus in de buitenlucht nauwelijks besmettelijk is. Het is allemaal te lezen in de Volkskrant. Ook dit: onder 7.324 coronabesmettingen in China vonden de onderzoekers slechts één geval van iemand die het virus buitenshuis opliep.

Natuurlijk, wanneer je op elkaars lip zit, ook buiten, dan ben je bijna het virus aan het provoceren. Klinisch viroloog Louis Kroes (LUMC) zegt hetzelfde: “In de normale buitenwereld gaat het echt niet lukken het virus over te dragen op een manier die ook maar enigszins relevant is voor de epidemie.” Kortom, waarom wordt deze norm voor buiten niet geschrapt?

Het wordt ons ook niet gemakkelijk gemaakt door onze regering. Voorbeelden? Weekmarkten mogen, streekmarkten niet; dat zijn evenementen, meent met in Den Haag. De kapper (op leeftijd) mag weer aan de slag, maar oppassen op de kleinkinderen mag de kapper niet. De bewoners van een studentenhuis mogen samen in de tuin zitten, maar dat mogen ze niet op de stoep. Logisch, dat het begrip voor de maatregelen afneemt.    

Burgemeesters maken zich druk als ze zien dat het weer druk wordt op de wegen en op de stranden. Dit moeten ze wel doen omdat ze dienaars zijn van de Kroon, rijksambtenaren, benoemd maar niet gekozen door het volk. Ditzelfde geldt natuurlijk ook voor de Veiligheidsregio’s, ongekozen lieden, die zonder wettelijke grondslag een serie burgerrechten inperken en boetes laten opleggen, zoals bij dat stel mensen dat iets te vieren had en buiten met twee vrienden koffie met gebak nuttigde, zij zijn beboet voor hun gedrag: een gepland samenzijn in de buitenlucht. Totaal:1600 euro.

Waarom is er nog  geen opstand uitgebroken? Omdat het nog steeds ‘nood breekt wetten’ is. We worden geregeerd door clandestiene ‘noodverordeningen,’ en daartegen komt steeds meer verzet omdat de ‘noodsituatie’ niet lang mag duren. 

Het optimisme heeft de overhand gekregen. Geen wonder want de covid-19 cijfers dalen in een rap tempo. Besmettingscijfers gaan wel omhoog, maar slechts in geringe mate. Vakantielanden in Europa openen binnenkort hun grenzen. Mensen blijven hun handen wassen, schudden geen handen, zoenen en omhelzen elkaar niet en proesten vooral in de ellebogen, zo zeggen verschillende deskundigen en dan is de vraag of het noodzakelijk is om de sociale distantie in stand te houden.

Nederland neemt het zekere voor het onzekere en handhaaft de anderhalve meter-norm, maar staat zo de economisch herstel danig in de weg. Als de overheid de sociale distantie wil bewaren, waarom dan nog voor buitenruimten in de frisse lucht? .

Eugeen Hoekstra