Waarom hebben overheden zo weinig op met gehandicapten?

Waarom hebben overheden zo weinig op met gehandicapten die iets willen maken van hun leven? Er is geen wethouder of minister te vinden die hard ja knikt. Zij denken echt dat er veel wordt gedaan voor mensen met een beperking, Maar de feiten zijn toch anders. Neem het beleid van staatssecretaris Tamar van Ark dat van plan is arbeidsgehandicapten te laten werken voor half geld. Die mensen zijn niet erg productief en dus worden ze lager betaald dan het minimumloon. Mochten ze tekort komen dan kunnen ze hun hand ophouden bij de sociale dienst. Hoe beledigend en kleinerend kun je zijn? Van Ark denkt echter dat zij goed werk doet. Door het loon te verlagen worden de gehandicapten goedkoper voor de werkgevers. Zij zullen veel meer van die lui in dienst nemen is haar verwachting. Daar is het toch om begonnen, kraait ze in de pers.

Wat ze echter doet is in strijd met de mensenrechten. Het College van Mensenrechten heeft al gereageerd. Dat wijst erop dat gehandicapten geen aanvullend pensioen meer opbouwen als werkgevers hen onder het minimumloon mogen betalen. Ook geen WW-rechten. Nu geldt in veel sectoren een cao waarin het laagste loon 110 of 120 procent van het minimumloon bedraagt. Over dit verschil tussen cao-loon en minimumloon bouwen gehandicapten straks geen pensioen meer op. Dat gehandicapten minder dan het minimumloon betaald zullen krijgen, ‘zal bij velen leiden tot gevoelens van minderwaardigheid en het idee niet voor vol te worden aangezien’, aldus het College voor de Rechten van de Mens. Een petitie van de gehandicapten zelf is nodig om Van Ark op andere gedachten te brengen.

Nederland was het laatste land in de wereld dat het VN-verdrag voor rechten van de mens met een beperking heeft ondertekend. Dat zegt veel. Belangrijke struikelblok is het Bouwbesluit dat niet zorgt voor beter toegankelijke gebouwen en woningen. Minister Ollongren maakt zich niet druk. Ze zegt dat het verbeteren van de toegankelijkheid gebeurt op basis van vrijwillige afspraken. Ook hier ontbreekt de echte wil van de overheid om aan het belang van de gehandicapte prioriteit  te geven.

In Schagen is het niet veel beter. Het Gehandicapten Platform Schagen kwam vorig jaar met het zoveelste witboek uit met allerlei klachten over de toegankelijkheid van de openbare ruimte in Schagen. Zo kwam het GPS tot de bevinding dat veel mindervalide parkeerplaatsen niet in overeenstemming zijn met de officiële maatvoering  van 3,50 x 6,00 meter. De gemeente heeft van de weeromstuit een kwart miljoen geld uit het zorgbudget getrokken om de straten wat begaanbaarder te maken voor iedereen. De gemeente komt blijkbaar alleen in actie als iemand begint te piepen. Van monitoren van wegen en paden heeft ze kennelijk nooit gehoord.

Grootste demonstratie van onkunde en onfatsoen tegenover mensen met een beperking is natuurlijk mindervaliden te laten betalen voor het betreden van strandslagen om bij het strand te komen. Hiervoor heb je een pasje nodig. Inmiddels heeft het college de maatregel ingetrokken maar het leed was al geschied. Schagen heeft geen gehandicaptenbeleid en dus reageren de ambtenaren zoals de regels dit voorschrijven. Zolang de gemeente dit beleid niet heeft zullen we meer van deze dingen horen. Kortom, het motto van de overheid is: we komen wel in actie als ze beginnen te piepen.

Eugeen Hoekstra