Portret: Frans Jansen | D66 

“Ik ben niet van links, ik ben niet van rechts, ik ben van het midden.”

Frans Jansen is geboren en getogen in Haarlem, maar voelt zich sinds 1997 thuis in Schagen. 44 jaar geleden kwam hij in de Kop van Noord-Holland terecht toen hij op 18-jarige leeftijd naar de Marine in Den Helder ging. Nadat hij zijn opleiding tot officier van administratie volgde hij een studie rechten aan de Open Universiteit. Ondertussen kreeg hij een functie aangeboden op Curaçao en één dag voordat hij met zijn gezin naar het eiland vertrok rondde hij zijn studie af.

Na drie zonovergoten jaren kwamen Frans en zijn gezin terug naar Nederland en belandden ze voor het eerst in Schagen. Door zijn dochters raakte hij nauw betrokken bij hockeyclub Magnus. “Ja zo gaat dat, ze vragen je om te rijden en ineens ben je penningmeester.” Op dit moment is hij nog steeds betrokken en ontfermt hij zich over het onderhoud van de club. Frans houdt van sporten en bewegen. “Dat is er toch ingeslopen door de marine.” Jarenlang was hij zelf een fanatieke speler bij het veteranenteam van de hockeyclub, maar door een blessure houdt hij het tegenwoordig bij wandelen, het liefst wel drie keer zo’n 6 à 7 kilometer in de week.

In januari 2015 ging Frans met vroegpensioen. Na zijn carrière bij de Marine, waarvoor hij vaak afreisde naar verschillende uithoeken van het land, was het tijd om even thuis te zijn. Het duurde een half jaar, toen het toch weer begon te kriebelen om wat te gaan doen. Bij toeval trof Frans tijdens één van zijn lange wandelingen een oud collega die lid was van D66. Hij vroeg Frans mee naar een fractievergadering en het politieke balletje begon te rollen.

Politiek

Frans voelde zich meteen aangetrokken tot de middenpartij. “Het was een gezellige club mensen en de partij sprak me aan. Ik ben niet van links en niet van rechts, ik ben van het midden.” Hij belandde als snel in de steunfractie, werd in 2018 benoemd tot lijsttrekker en na de verkiezingen van dat jaar kwam hij als eenmansfractie in de raad terecht. “Het snelle tempo waarin dat allemaal gebeurde was niet gepland, maar doordat de toenmalige lijsttrekker niet weer bovenaan de lijst wilde staan, werd Frans het. Een tegenvallende verkiezingsuitslag leidde ertoe dat hij als eenmansfractie in de raad terecht kwam. “Dat was wel spannend.”

Vier jaar later staat Frans weer bovenaan op de lijst bij D66. De partij gaat zich hard maken voor de inwoners. Dat klinkt logisch, maar dat is het niet altijd, zegt Frans. Zo sneeuwen belangen van inwoners vaak onder bij de plannen van grote projectontwikkelaars in de gemeente. D66 vindt dat andere partijen zich te makkelijk laten ompraten door het college. “Wij staan voor een betere controle van het college, zodat we niet allemaal als makke lammetjes achter het college aanlopen.”

Hoewel een ‘beter dualisme’ niet echt klinkt als een trekker voor de aankomende verkiezingen is het wel heel erg belangrijk voor de inwoners van Schagen, zegt Frans. Verder is het verkiezingsprogramma van D66 veelal gebaseerd op een duurzame toekomst. Zo wil de partij van het gas af, maar alleen op initiatief van de inwoners. “De inwoners moeten het wel willen en zij moeten het ook kunnen betalen.” Maar wat als de inwoners daar geen behoefte aan hebben vraag ik hem. Hoe gaat de partij  dat dan toch stimuleren? “Politieke bijeenkomsten bijwonen en mensen informeren”, is zijn antwoord.

Dat betekent hard aan de bak voor het eenmansfractielid. Gelukkig vindt Frans het leuk om zich in allerlei zaken te verdiepen. Dat moet ook wel want de partij richt zich op een brede doelgroep: “Wij *zijn er voor alle inwoners”. Dat heeft voor- en nadelen. Zo kan een grote groep inwoners zich aangesproken voelen maar kan het er ook toe leiden dat mensen zich juist niet kunnen identificeren met de partij, zoals bij partijen met een duidelijke achterban.

Terugblik en toekomstmuziek

Ook dit jaar kreeg D66 landelijk veel aandacht, maar wat dat voor de lokale verkiezingen gaat betekenen durft Frans niet te zeggen. “Landelijk gezien stemmen veel Schagenezen op D66”, vertelt hij. Toch hoeft er maar iets te gebeuren of men heeft weer een ander beeld van de partij. “Vier jaar geleden speelde dat met Pechtold en een appartement in Den Haag, dat kregen wij in Schagen ook te horen toen we stonden te flyeren.” Maar Frans is enthousiast en hoopt, net als vier jaar geleden, op twee à drie zetels. “Dan kan je toch net wat meer voor elkaar boksen.”

Dat betekent echter niet dat hij de afgelopen jaren niets voor elkaar heeft gekregen. Frans is op een aantal dingen echt trots. Zo heeft hij met behulp van een steunfractielid de discussie over (grote) bouwkundige projecten aangewakkerd, heeft hij het ontsluiten van Muggenburg-Zuid op de agenda gezeten stelde hij kritische vragen over de begroting in november vorig jaar. “Op het allerlaatste moment kregen we een aanvulling van 22 pagina’s  op het eerste raadsvoorstel in onze handen gedrukt. Toen heb ik een amendement ingediend en gezegd dat we meer tijd nodig hadden om het door te nemen en dat de inhoud besproken moest worden in een oordeelsvormende  vergadering. Er wordt bijna nooit tegen de begroting gestemd, dus dat was wel een dingetje. Zelfs  het langstzittende raadslid, vertelde me dat hij nog nooit tegen de begroting had gestemd. Dat moest hij later iets nuanceren, maar toch.”