“Nog nét geen regenboog”

Over twee maanden zijn de gemeenteraadsverkiezingen al weer achter de rug. Dan kennen we de uitslag en weten we wat voor coalitie Schagen gaat besturen. Dan weet ik ook of ik als lijstduwer stemmen heb gekregen.

U zult wel denken: Rob Hogenes, lijstduwer? Jij? Politiek actief?

Nou, dat zit zo:

In mijn lagere schooljaren, de vijftiger jaren van de vorige eeuw dus, zag het politieke plaatje er bij ons thuis vrij eenvoudig uit.

Ik maakte deel uit van een degelijk (rooms-)katholiek gezin, vader, moeder, vijf jongens; ik had vier oudere broers.

Moeder zorgde voor het gezin en het huishouden, terwijl vader zich een slag in de rondte werkte in de confectiefabriek om die 7 monden te voeden.

We woonden in een katholieke volkswijk in Amsterdam Zuid, in een huurwoning van de katholieke woningbouwvereniging.

Verderop in de straat stonden gebouwen van de katholieke lagere scholen;  twee voor de jongens (elk 6 klassen ‘ca 40 leerlingen per klas) en om de hoek, ook twee scholen voor de meisjes.

Daar hoorden katholieke broeder- en nonnenkloosters bij en het straatbeeld werd gedomineerd door de katholieke “Vredeskerk”, wier toren hoog boven de huizen uitstak.

Het was een immens complex, tegenover de (oude) RAI, waar thans een verzorgingshuis én Hotel Okura staat.

Door andersdenkenden werd onze buurt wel ‘het papendorp’ genoemd en in de kerstvakanties was het knokken om de kerstbomen tussen de katholieke en de “openbare” jeugd.

Je kocht je boodschappen bij de katholieke winkeliers in de buurt en luisterde op de radio naar de KRO, de katholieke radio omroep.

Lekker overzichtelijk allemaal, dat wel; TV hadden we toen nog niet.

In verkiezingstijd hing bij bijna alle huizen in het papendorp een vlaggetje van de KVP uit het raam, of was er een affiche van deze partij opgehangen; die werden namelijk gratis huis-aan-huis bezorgd.

KVP, de katholieke volkspartij, was in die tijd lijst 1, dankzij Romme en Beel. De KVP-kleuren waren geel/wit en het was vanzelfsprekend dat alle katholieken op de KVP stemden.  

Later, toen ik een jaar of 14, 15 was, droeg ik een “ban de bom-speldje” en liep ik met wat vriendjes mee in de door de PSP, de Pacifistisch Socialistische Partij, georganiseerde anti-atoombom demonstraties.

Van de Dam naar het Museumplein.

Spannend, maar je geloofde in de goede zaak en atoombommen waren sinds Hirosjima en Nagasaki afschrikwekkende wapens gebleken, terwijl de koude oorlog in alle hevigheid woedde.

Bovendien boeide de PSP ons, langharige pubers, vooral door dat mooie groene affiche, waarop een blote jonge dame voor een paar koeien stond.

Weer wat later, toen ik 20 was en jong getrouwd, en we in ons eigen huisje woonden, stemden we PvdA.  We waren trots op dat prachtige rode affiche met die grote 1 er op en de fraai gestileerde “roos-in-de-vuist”.

Vlak voor wij in 1974 vanuit het toen vrijwel geheel Christelijke Broek op Langedijk naar Schagen gingen verhuizen, waren daar gemeenteraadsverkiezingen.  Omdat wij toch weg gingen, stemden we voor die paar maanden – “voor het dorp” – maar op de CHU (het CDA bestond toen nog niet), uiteraard de grootste partij aldaar.

Het ging ons intussen  redelijk voor de wind en eenmaal opgezadeld met een fikse hypotheek op een mooie woning en ik in de jaren 70/80 langzaam maar zeker een knap salaris ging verdienen, kwam de VVD in beeld.  Immers: ooit had een wijze oude heer me het volgende voorgehouden;

“Als je jong bent en je stemt niet links, heb je geen hart.

Als je 40 bent en je stemt nog steeds links, heb je geen verstand.”

Intussen zitten we in 2018 en komen, zoals gezegd, de gemeenteraadsverkiezingen er aan.

En ben ik gevraagd om lijstduwer te worden van Wens4U (Wij en Schagen voor U).

Het programma bevat een aantal sympathieke uitgangspunten, zeker wat “milieu”, “wonen” en “welzijn”, ofwel “geluk” betreft, dus daar kan ik me wel in vinden.

Bovendien is een alerte en constructieve splinterpartij zowel als oppositiepartij of als coalitiepartner prima om de boel scherp te houden.  Roze en groen, de “Doe Maar” kleuren, sieren deze partij.

Never a dull moment dus, met steeds weer nieuwe inzichten bij het veranderen van kleur: zoals in de aanhef al gezegd: ik switchte van de geel/witte KVP, via de groene PSP en de rode PvdA via het vleugje blauw/oranje van de CHU, langs het blauw van de VVD en uiteindelijk naar het roze/groen van Wens4U.

Nog net geen regenboog, maar het scheelt niet veel…..

Rob Hogenes