Mantelzorgcentrum discrimineert de mantelzorgers

Het Mantelzorgcentrum  discrimineert met de VVV-bon van 25 euro voor mantelzorgers. Zij moeten namelijk voor het verzilveren van de bon het  internet op. Zo moeten de mantelzorgers voor hun VVV-bon een webshop aanklikken en een product uitkiezen waarna zij naar de betaalpagina worden geleid om hier de cardcode en de pincode in te tikken. Mantelzorgers die dit moeilijk vinden zullen afhaken en maken zo geen gebruik van de mantelzorgwaardering die de gemeente Schagen hen  gunt.

Vaak wordt tegen mensen die niet zijn aangesloten op het internet of daarmee niet goed kunnen omgaan, dat ze hulp moeten zoeken bij een buurman of familielid. Niet iedereen wil zijn hebben en houwen prijsgeven aan iemand anders. Privacy is een groot goed dat je niet snel te grabbel gooit. 

Natuurlijk zijn er ook mantelzorgers die met gemak aan het webshoppen slaan op de computer, maar zolang er ook mensen zijn bij wie dit niet lukt, moet er altijd de mogelijkheid zijn om de VVV-bon thuisbezorgd te krijgen. Die keuze wordt niet aangeboden op de website van het Mantelzorgcentrum. Veel mensen hebben wel een computer, maar zijn niet zo vaardig op het internet om dit soort handelingen te doen.

Wie ingeschreven staat bij Wooncompagnie en een woning zoekt kan hiervoor alleen terecht op het internet. Mensen die geen computer hebben vissen zo achter het net. Eén op de acht Nederlanders heeft geen computer (12%). Vier op de tien mensen hebben wel een internetverbinding thuis, maar maken hier geen gebruik van. Wooncompagnie heeft zijn kantoren in Purmerend en Schagen gesloten. Dit betekent dat er voor deze mensen geen loket is om op een andere manier kennis te maken met het woningaanbod. Wooncompagnie gaf een woningkrant uit maar is er een paar jaar geleden mee gestopt. Je kunt het kantoor in Hoorn wel bellen en vragen om hulp maar veel kunnen ze niet voor je betekenen. De conclusie kan niet anders zijn dat Wooncompagnie een groep woningzoekenden uitsluit en dus discrimineert.

Patiënten die toegang hebben tot het internet dringen voor bij de apotheek in Schagen. Zij hebben een afhaalcode opgevraagd bij de apotheek via de computer. Mensen die een volgnummer hebben getrokken bij de ingang van de apotheek zien dat mensen met een ophaalcode voorrang krijgen. Zij voelen dit als discriminatie omdat wie geen computer heeft zijn beurt voorbij moet laten gaan. Aan de andere kant kan door het aanmelden via internet de apotheek op stille momenten het recept gereed maken waardoor de wachttijd sterk wordt bekort. En daar profiteren de mensen van die geen internet hebben. 

De Nationale Ombudsman is er duidelijk over: burgers mogen zich niet gedwongen voelen om gebruik te maken van een digitaal kanaal als zij dat niet kunnen of willen. Het uitgangspunt moet daarbij niet zijn ‘hoe beïnvloeden wij het gedrag van de burger zodat hij doet wat wij willen’, maar het uitgangspunt moet zijn: ‘hoe zorgen wij ervoor dat we de burger zo kunnen bedienen dat hij het zaken doen met de overheid als toegankelijk en gebruiksvriendelijk ervaart.’

De Ombudsman vindt dat de overheid de gebruiker altijd centraal moet stellen en zich moet afvragen wat burgers nodig hebben om met de overheid te kunnen communiceren. De overheid is er voor de burger. En niet andersom. Het Mantelzorgcentrum (een overheidsinstantie) en Wooncompagnie zitten fout doordat ze mensen geen alternatief bieden voor het internet. Zij denken vanuit de organnisatie en niet vanuit de klant. 

Het mag zo zijn dat negentig procent van de bevolking gebruik maakt van het internet, dit wil echter nog niet zeggen dat deze mensen ook in staat zijn om te communiceren zoals de overheid dit graag wil. Er zijn veel mensen die onvoldoende kennis en kunde  hebben om zelfstandig online in contact te treden met instanties, om formulieren in te vullen en diensten aan te vragen. Ouderen maar vooral ook  laaggeletterden en mensen met een laag IQ zeggen hiermee heel veel moeite te hebben. Let wel, er bestaat geen wettelijke verplichting voor burgers om vaardig te zijn op het internet. Het is pure discriminatie als instanties mensen geen andere keuze laten dan te communiceren via het internet en dit niet kunnen of willen. 

Eugeen Hoekstra