Geen zonneweide-beleid betekent gauw willekeur

De gemeente Schagen kan aan de bak. Het aantal initiatieven voor de aanleg van zonneweides loopt behoorlijk op. Zo ligt er op het bureau van wethouder Jelle Beemsterboer zeven plannen met het predicaat ‘eerst maar zien of ze kansrijk zijn.’ Dit is afhankelijk van de vraag of de plannen passen binnen de regels van het geldende bestemmingsplan. Als dit zo is worden de plannen getoetst aan de ruimtelijke verordening van de provincie en de regeling zonne-energie in landelijk gebied.

Maar wat moeten we met die zonneweiden? Allemaal leuk en aardig maar ze kunnen de landelijke uitstraling behoorlijk verpesten. Hoe omvangrijk mogen die zonneweiden wel zijn? En mag je zomaar agrarische grond onttrekken aan de voedselproductie? Wie denkt dat de gemeente Schagen dit heeft uitgezocht komt bedrogen uit. Daaraan moet ze nog beginnen.

De verzoeken om een vergunning blijven doorgaan. Maar hoe kan je deze beoordelen als er geen zonneweide-beleid is waaraan je de plannen kan toetsen? Er zijn zeven plannen die nu door de ambtelijke molen gaan. Zijn ze kansrijk of niet? Van de zeven zijn een plan van de provincie (Tolkervaert) en een plan van ECN (Sint Maartensvlotbrug) als kansrijk beoordeeld, de overige vijf (bij sportvelden, Schagen Noordhoek N241/N248, rond Valkkoog, langs de spoorlijn Schagen-Zuid en bij de Witte Paal) zijn dat op een na niet.

Of toch wel? Joost mag het weten zolang het nieuwe beleid er niet is voor zonneweiden. En mag het college zomaar op eigen houtje de vergunning afgeven? De gemeenteraad ziet de bui al hangen en eist inspraak in de plannen. Zo ligt er een initiatief voor de aanleg van een flinke zonneweide op een terrein met bedrijfsbestemming in Callantsoog. Simpele zaak, kunnen we buiten de raad  afhandelen, vindt Beemsterboer. Kan dit zomaar? Er komen zonneweiden langs de Rijksweg in Burgerburg onder de windturbine en langs de Parallelweg naast de molen in ’t Zand. Beemsterboer heeft zich positief uitgelaten over beide plannen, maar wat zegt de raad?

Zonneweiden zijn niet te stuiten maar het wordt een zooitje als er geen regels komen. Natuurlijk kun je het proces vertragen, zeg dat eerst de daken moeten worden benut, dat zonnepanelen niet buiten het bouwvak mogen worden gezet, dat archaïsche grond vooral bedoeld is voor landbouw en veeteelt en dat ondernemers stiekem via de achterdeur stroom opwekken voor privégebruik. De gemeente heeft zich zelf erg moeilijk gemaakt door nu pas te gaan nadenken over beleid terwijl in november 2014 de eerste publieke zonneweide in Nederland werd afgekondigd.

Neem de aanvraag voor een zonneweide aan de Grote Sloot 158 in Sint Maartensvlotbrug. Het college heeft de omgevingsvergunning al verleend. Past in het bestemmingsplan, de aanvrager is boer, dus gaan met die banaan. De raad heeft het nakijken. Sommige plannen mogen weliswaar passen in de bestemmingsplannen, maar dit wil niet zeggen dat ze gewenst zijn bijvoorbeeld omdat ze vloeken met de omgeving. Echter, wanneer zonnepanelen een bedrijfsmatig doel hebben lijkt het erop dat het college ze niet in de weg wil staan. Maar wie controleert dat de opgewekte energie voor privé doeleinden wordt gebruikt? Die vergunningen moeten er komen, zegt Beemsterboer, omdat anders de aanvragers de subsidie mislopen van het ministerie van Economische Zaken (SDE+ subsidie). Dat moeten we niet willen want anders wordt de gemeente aangesproken en staat ze straks voor het hekje in Alkmaar.

Het college is wakker geworden en ziet dat de wereld aan het veranderen is. Duurzaamheid betekent dat je aan de slag moet. Particulieren en bedrijven wisten dit kennelijk al eerder en gelokt door subsidies zijn ze gaan investeren. Het college zegt nu met beleid te komen en met een participatieplan voor de bewoners. Klaar medio september. Natuurlijk veel te laat. Dat is de hebbelijkheid van de gemeente dat ze pas in de benen komt als er ergens iemand begint te piepen.

Eugeen Hoekstra