Column: Hersenen

Hersenen. Bijzondere dingen, maar de laatste tijd zijn onze hersenen in de war over wanneer ze nou actief mogen zijn en wanneer ze in dolfijnenslaapstand door het leven kunnen. We kunnen niet over alles nadenken.

Daarom was het ooit zo handig dat iedereen z’n eigen kennisgebied had; de dokter wist alles over ons lichaam, de bakker over brood en de boswachter wist alles over het bos. Tegenwoordig kan een patient de dokter vertellen welke diagnose hij of zij heeft en welke behandeling het beste zou passen, weet een broodkoper alles over graan en een internetjunk beter te vertellen waarom ontbossing geen ramp zou zij.

Door het internet en een grote hoeveelheid betweters die het soms, met nadruk op soms, ook echt beter weten, verdrinken we in de informatie. Zo nu en dan zie ik mensen die in een soort robot zijn veranderd, ik voer mijn taak uit… niet meer niet minder. Een voorbeeld ik liep van de week langs de Kruidvat en zag een oude man met zijn rollator naar binnen gaan. Hij werd teruggefloten door een medewerker, of hij wel even een mandje wilde meenemen.

Het kwam niet in hem op om een uitzondering te maken, iedereen met ogen had kunnen zien dat het verre van praktisch was om op zijn ingebouwde rollator mand een kruidvat mand te zetten en iedereen met hersenen had kunnen bedenken een mandje van de stapel te halen om het telraam systeem kloppend te houden. De medewerker handelde volgens een systeem en dan gaan onze hersenen op standby.

We krijgen en kunnen overal informatie vandaan halen, probeer je dat te ontwijken dan zal de buurvrouw je wel inlichten. Ons systeem is overloaded en weet de info niet meer te processen. En dan is het fijn als we simpelweg het systeem kunnen volgen.

De meeste info die we krijgen, komt nu binnen via onze ogen of oren. We lezen en kijken naar info, maar we vinden niet meer uit. We volgen en doen na, we zijn een soort theoretische wereld geworden waar we niet aan stage lopen doen. Fouten zijn onvergeeflijk geworden. Kinderen dansen meer dan ooit door TikTok, maar worden kopie van kopie. En wat gebeurt er als je kopietjes kopieert, dan wordt de kwaliteit steeds slechter.

Doordat we te maken hebben met een overvloed aan info, problemen, mensen, oplossingen etcetera, gaat kwantiteit continue voor. Ik als betweter denk dat we weer áán moeten. Het is misschien even lastig om in alles wat we automatisch doen weer bewust te zijn, maar we zijn het de meneer met de rollator verschuldigd.

GAULLI STAM