Column: Een zwembad erbij

Een hotel voor arbeidsmigranten. Moet lukken. Zou het? Aannemer Klaas de Leeuw ziet er wel gat in, brood in, winst in, dat is het juiste woord. De slechte behuizing van arbeidsmigranten is een gat in de markt. Ze ‘wonen’ op vakantieparken of erger in afgrijselijke schuren. Zo gaan we om met mensen die onze lokale economie draaiende moeten houden. Uitbuiting mogen we het niet noemen, want dat wordt altijd ontkend door de werkgevers. Ze wijzen graag naar de uitzendbureaus die voor huisvesting zorgen. Die moet je erop aanspreken, zeggen ze.

De Leeuw vertelde in de gemeenteraad dat een vier persoons-appartement zo’n zeventienhonderd euro per maand aan huur moet opbrengen. De tranen sprongen mij in de ogen toen de Leeuw geruststellende woorden sprak dat als je dit bedrag deelt door vier, het best meevalt. Hotels met kamers voor vier personen vind ik wel curieus.

Dat is nu een van de dingen waar Emile Roemer vanaf wil. Lees zijn rapport met aanbevelingen die hij deze week het licht liet zien. Beschouw arbeidsmigranten gelijkwaardig ten opzichte van burgers in Nederland. Die hok je ook niet op in verzamelgebouwen ergens ver weg in een hoek van een bedrijventerrein. Roemer heeft gelijk. Sterker nog, waarom betalen de ondernemers niet de huisvestingskosten voor hun onmisbare arbeidskrachten uit het buitenland?  Als je deze mensen graag wil hebben, betaal ze dan al zodanig. 

Toen de Leeuw zijn rekensommetje had gemaakt, begon de gemeenteraad te grommen. Voor dat geld moeten er ook voorzieningen zijn voor sport en spel, zeiden gemeenteraadsleden die enige argwaan koesteren jegens de Leeuw, die zijn begroting al had opgemaakt. Ik moet er ook wat aan verdienen, zal hij gedacht hebben.

Enige teleurstelling was wel van zijn gezicht af te lezen. Hij had dit punt met wethouder Jelle Beemsterboer nog zo goed doorgesproken: geen algemene ruimten, geen sportzalen en geen ruimten voor ander vermaak. Beemsterboer had geknikt. Dat  gaan we niet doen.

Hij sprak als een ervaringsdeskundige toen hij zei dat arbeidsmigranten helemaal geen behoefte hebben aan dit soort dingen. Als ze van hun werk thuiskomen trekken ze zich terug op hun kamer, klappen hun laptop open en voor de rest van de avond hoor je ze niet en je ziet ze ook niet.

Maar er is ook een zaterdag en een zondag. Ja, dan gaan ze boodschappen doen. Ik vul maar wat aan. Ooit van verveling gehoord? De Leeuw doet er ook een zwembad bij, had de wethouder moeten zeggen. Harde werkers moet je verwennen. Behandel arbeidsmigranten niet als tweederangsburgers, zei Roemer voor de zoveelste keer. Inderdaad, behandel ze als mensen die hier de kastanjes uit het vuur halen.

Volgens Bart Plaatje van vakbond FNV is het toezicht erg verbrokkeld. “Gemeenten doen een stukje: die kijken naar de huisvesting. De Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid kijkt naar de werkplek en -omstandigheden, er is een soort cao-politie van vakbonden en werkgevers. Maar niemand werkt met elkaar samen, en de uitzendbureaus komen er mee weg.” Echt Nederland.

Eugeen Hoekstra