Column: Een wethouder die zegt te vertrekken is al vertrokken

Wethouder Jelle Beemsterboer bereidt zich voor op een nieuwe stap in zijn carrière. Hij wil volgend jaar de Tweede Kamer in. Ministers of wethouders die zeggen iets anders te willen en aan het solliciteren slaan, hebben in hun hart al afscheid genomen van hun huidige functie.

Of anders gezegd: zaken doen met deze wethouder heeft geen zin meer omdat hij weg wil. Over je eigen graf regeren is niet netjes.  Jelle Beemsterboer heeft zijn zinnen gezet op een nieuwe stap in zijn leven. Prima natuurlijk, maar Schagen is voor hem een gepasseerd station geworden.

Het is niet zeker dat hij in de Tweede Kamer komt. In de eerste plaats moet hij ervoor zorgen dat hij op de kandidatenlijst komt en dan nog op een verkiesbare plek en ten tweede moet het CDA het goed doen bij de verkiezingen op 17 maart volgend jaar en Beemsterboer in het bijzonder. Een dubbelfunctie mag niet van de wet en dus vertrekt hij uit het college. Hij schat in dat hij 50% kans heeft. 50% kans dus dat hij het wethouderschap zal opgeven.

Dit aureool hangt nu boven zijn hoofd: ik maak 50% kans dat ik ben opgehoepeld. Maar 50% ook niet. Politiek gezien is dit niet handig en verstandig. Hij kan beter nu opstappen om zich helemaal te wijden aan de campagne. CDA-Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt (mijn favoriet) moest zich voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 zich in het zweet des aanschijns werken om te zorgen dat hij herkozen werd.

Na een intensieve persoonlijke verkiezingscampagne (kris kras door Twente), werd hij als enige CDA-kandidaat rechtstreeks met voorkeurstemmen gekozen. Dat lukte hem, maar met heel veel zweet en tranen. Campagne voeren in deze corona-tijd is al helemaal geen kattenpis. Het wethouderschap er een beetje bijdoen is gewoonweg niet verantwoord.  

Wat Beemsterboer niet lukt in de Kop van Noord-Holland is de woningbouw op gang brengen. Denkt hij vanuit de Tweede Kamer daarin wel te slagen? Dat is maar de vraag. De Tweede Kamer heeft ruimtelijke ordening en volkshuisvesting overgeheveld naar de provincies en gemeenten. Het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening is in 2010 opgeheven. De coalitie van PVV, CDA en VVD van toen vond het welletjes. 

Nu hoor je tegenwoordig geluiden dat woningbouw terug moet naar het Rijk. Een heikel punt is de vermaledijde verhuurdersheffing (de belasting die woningcorporaties elk jaar moeten ophoesten) waartegen Beemsterboer ten strijde wil trekken. Misschien is dit niet nodig want bijna de hele Tweede Kamer wil van die heffing af. Wie weet krijgen we op Prinsjesdag te horen dat dit kabinet de eerste stappen wil zetten om de heffing te elimineren.

Minister Ollongren van Binnenlandse Zaken doet woningbouw erbij. Dit is te merken want er komt weinig uit haar handen. Ze roept van alles, dat er meer woningen gebouwd moeten worden, dat er versnellingsteams  moeten komen, dat het aan de gemeenten ligt dat er niet gebouwd wordt en dat de huren vooral niet bevroren moeten worden en loopt met deze stelling tegen een motie van afkeuring aan in de Eerste Kamer. Aan zo’n minister heb je niet veel. 

Beemsterboer wil namens het CDA de Tweede Kamer in. Dit gaat niet zomaar. Hij zal veelvuldig zijn gezicht moeten laten zien in de Noordkop en bij de top van het CDA. Met alleen twitteren redt hij het niet. De concurrentie is groot. Campagne voeren is topsport. Dan nog met één been in het Schagense bestuur te willen blijven verdient geen aanbeveling.

Eugeen Hoekstra