Column: Britt Dekkers Paardenparadijs

En een kleine groep, niet adellijke Nederlanders, heeft er ook voldoende voor op de bank staan. Paardrijden staat daarom bekend als een elitaire bezigheid.

De meeste Nederlanders zullen nooit een eigen paard bezitten. Toch zijn er tal van ‘gewone’ meisjes die iedere nacht dromen van een eigen paard. Veel van hen gaan op paardrijles en mogen helpen op een manege met het borstelen en verzorgen van de edele viervoeters. Er zijn ook kleine meisjes die dromen van Britt Dekker en haar stal vol paarden. Deze blonde tv-persoonlijkheid heeft tegenwoordig een YouTube-kanaal. Haar zogenaamde ‘PaardenpraatTV’ laat niet alleen haar manege zien, maar maakt daarvan een soort kermis, waarbij de paardensport als een mengeling van glitters, paardenvlechten en gemaakte vrolijkheid wordt gepresenteerd. En ze heeft er groot succes mee: miljoenen views, vooral van meisjes die zich aan haar spiegelen en haar prietpraat serieus nemen. Britt Dekker ís ‘de’ paardenwereld voor een generatie jonge, goedgelovige meisjes. Houdt Dekker ze voor de gek?

Socioloog Pierre Bourdieu zou zich waarschijnlijk omdraaien in zijn graf  maar ook  nieuwsgierig zijn naar dit merkwaardige culturele fenomeen. Dekker weet namelijk verschillende soorten ‘kapitaal’ slim in te zetten: economisch kapitaal (sponsordeals, productlijnen), cultureel kapitaal (paardrijden, mediaervaring) en symbolisch kapitaal (sympathie, zichtbaarheid, ‘authenticiteit’). Met haar eigen, ‘volkse’ stijl breekt ze de bij uitstek elitaire paardensport open voor jonge, goedgelovige meisjes. Is er sprake van emancipatie? Of lijkt dat maar zo?

Wat in elk geval opvalt, is dat de sport zelf bij haar ondergeschikt raakt aan de feestelijke verpakking, hoe zij de paardenwereld neerzet. Dressuurles met eenhoorn-onesies, tips over paardenmeisjesliefde en tutorialvideo’s waarin het ‘leuk’ zijn even belangrijk is als het op de goede wijze aansingelen van een zadel. Dekker verandert de sport in een spektakel voor het algoritme. Wat telt is niet de houding van het paard, maar het aantal views.

Paardensport is bij uitstek een domein waarin ongelijkheid zich manifesteert: wie een pony wil, heeft geld nodig. Britt Dekker doet alsof iedereen erbij hoort, maar haar wereld is in feite een zorgvuldig geregisseerde glitterbubbel. De ‘inclusiviteit’ is een illusie die verpakt wordt in de online marketing. Het lijkt alsof ieder meisje paard kan rijden, zolang je maar gelooft in jezelf en je een unicorn-halster hebt.

Britt Dekker ondermijnt de vanzelfsprekendheid van de paardensportelite. Ondanks de populariteit van Dekker, is paardrijden nog steeds een spel dat je pas kunt meespelen als je er de middelen voor hebt. Want nog steeds geldt ook: mensen met paarden hebben een hemel op aarde, maar als ze komen te sterven hebben ze niets te erven, hoewel dat laatste natuurlijk niet geldt voor de miljonairs en miljardairs onder ons…