Boze droom…

Ik fietste veel te hard op mijn elektrisch aangedreven rijwiel, zonder helm op uiteraard, vanuit de bijtenwijk waar ik woon naar de stad, waar de winkels zijn.

De agent in de politieauto die mij inhaalde, beduidde mij vermanend dat het best wat langzamer mocht: ‘ouwe lul’ zag ik hem nog denken…

Bij het stoplicht, waar ik als oudere voor stil pleeg te staan wanneer het rood is, werd ik door een jongeman bekeken met een blik van: ‘daar heb je weer zo’n oude profiteur die de oorzaak is dat ik langer moet werken en dat mijn pensioen lager zal worden en dat de zorgkosten tegenwoordig alsmaar stijgen.’

Aangekomen bij de lokale supermarkt,  deed ik mijn boodschappen.

Lekkere fles port in het karretje, een fles goede sherry voor mijn vrouw, een paar biertjes voor de dorst en allerhande andere zaken die het leven er vrolijker op maken.

Toen ik klaar was met inkopen doen stopte ik mijn ‘scanapparaat’ in de daartoe bedoelde opening, waarna er onmiddellijk een rode lamp ging branden.

Algehele controle dacht ik nog, maar niks daarvan; het was nog erger!

De supermarktjongedame kwam met strenge blik op me af en vroeg me om mijn legitimatie.

‘Wat is dat nou weer’ dacht ik nog, maar op het moment dat ik me er met een grap van af wou maken, zag ik dat het haar ernst was.

‘Nee meneer, dit is beslist geen grap maar ik moet uw leeftijd controleren, want er is immers zo pas een wet aangenomen die behelst dat mensen die ouder zijn dan 65 géén alcoholische dranken meer mogen kopen. Niet in de supermarkt, maar ook niet in de café’s en restaurants.’

Er was immers door Haagse mevrouwen en meneren uitgevonden dat de ‘grijze golf’ de oorzaak is van veel maatschappelijk onheil. By the way: onze Britse overburen spreken met veel meer respect over de ’silver generation’.

Wij ouderen vallen te vaak, fietsen veel te hard zonder helm en beschermende kledij en vooral: we zuipen te veel.

Alle 65-plussers zijn notoire alcoholisten!

Na een leven van werken, is het absoluut een gevaar voor de nationale volksgezondheid dat we er een borreluur op na houden, een goed glas wijn bij het eten drinken en in veel gevallen ook nog eens een ‘nightcap’ nuttigen; een borrel voor het slapengaan dus.

Ik was dus de pineut met mijn 69 en kon de port, sherry en het bier weer terug leveren aan de grootgrutter.

Voortaan zou ik dus een 18-plusser moeten inschakelen om mijn flesje te kopen, want de overheid zette overal oudere ‘lokvogels’ in om café’s,  slijterijen en supermarkten streng te controleren op de verkoop van alcoholhoudende dranken.

Met een schok ontwaakte ik uit mijn boze droom.

Het zou toch wat zijn als deze droom werkelijkheid zou worden.

Gelukkig was het een droom in mijn middagslaapje en kon ik (de klok van half vijf kwam al in zicht…) van mijn eerste borreltje gaan genieten.

Moraal van dit verhaal?

Het generaliseren van zowel jongeren als ouderen is een foute gewoonte aan het worden.

Leven en laten leven, zo lang je anderen niet lastig valt: dat is mijn levensmotto!

ROB HOGENES