Archeologen herontdekken kloostercomplex ’t Veld

Nadat in de 80-Jarige oorlog het protestantisme het enige toegestane geloof werd, leefden de katholieken in onderdrukking verder. Om toch volgens de oude regels te leven, vormden gelovige vrouwen op onopvallende plekken bescheiden geloofsgemeenschappen. In de buurt van ’t Veld werden bescheiden huisjes gebouwd die samen het Klopjesklooster vormden.

Een Klopjeszuster is een ongehuwde katholieke vrouw die voor een priester de gelofte van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid (vota privata) aflegde. De bovenkleding was zwart, onderkleding moest zwart, bruin of grauw van kleur zijn. Rood was uit den boze. Versierselen op de kleding waren niet toegestaan. Op het hoofd droegen de Klopjes een zwart kapmutsje. De Klopjes droegen een vingerring als symbool van hun huwelijk met Christus. De woningen van de Klopjes moesten sober worden ingericht. Dure gordijnen, tapijten, fluwelen kussens of luxe aardewerk was niet toegestaan.

Het terrein van het klooster grensde aan de Rijdt, een moerassig gebied waarin de zusters een vlasroterij hadden. Van de vezels van geroot vlas kon linnen worden geweven. Waarschijnlijk door wateroverlast moesten de Klopjeszusters verhuizen. De Rijdt werd later ingepolderd. Het nieuwe klooster in ’t Veld is tussen 1632 en 1639 gebouwd.  De zusters verhuisden voor 1639 naar het dorp. Het nieuwe klooster stond op de plek waar nu de Sint Martinuskerk in ’t Veld staat en heeft tot rond 1740 bestaan.