Aardig

Erger u niet, verbaas u slechts. Het is een oude zegswijze beste luisteraars maar daarom niet minder waar. Nee, ik ga u niet doorzagen over de bevroren wissels bij een van onze ‘providers’ van ons spoorwegbedrijf, de afgelopen winterperiode. En de daarop volgende commotie in ons parlement hierover, terwijl diezelfde politiek een aantal jaren geleden besloot dat het zo verstandig was om een samenhangende spoorwegmaatschappij zogenaamd juridisch te verzelfstandigen. Marktwerking, u kent dat wel, daar heeft de consument zoveel baat bij, althans dat is de doctrine van de marktdenkers, door mij ook wel eens marktfundamentalisten genoemd. Ook in deze heeft u uiteraard recht op uw eigen visie, maar ik hoef u niet uit te leggen dat hoe lager de kachel staat, hoe minder het kost. Wat weer een leuke overdracht.

U zult wel denken, wat is dat voor een aanhef over aardig en dan meteen weer van die kritische teksten. En dat klopt, het komt door dat eerste zinnetje, over dat ergeren en verbazen. U begrijpt, dat ergeren kreeg even de overhand. Nee. Dan het prachtige verbazen, ofwel, zich verbazen. Je denkt eerst dat het een Aprilgrap is, maar het is januari dus dat zal wel niet. Nee, ik lees in het dagblad dat er weer eens een onderzoek is gedaan. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid heb ik u in één of ander vorig stukje ook al eens verhaald over al die onderzoeken die hier te lande worden uitgevoerd en het mag nogmaals niet onvermeld blijven dat ik daar vaak grote twijfels bij heb. Waar is in ’s hemels naam al dat onderzoek voor nodig en wat heb je er als gemiddeld mannetje of vrouwtje aan. Ongetwijfeld zijn er weer veel zichzelf ontzettend belangrijk vindende figuren mee bezig geweest. Komen wij in de loop van het verhaaltje nog ‘to the point’ zult u zeggen. Jawel, daar komt hij al aan.

Beste mensen, er is een onderzoek gedaan door de stichting ideële reclame naar de gemiddelde aardigheidfactor van de medemens, en wat blijkt? Het zit niet goed. Nee, allicht zit het niet goed, anders heeft diezelfde stichting natuurlijk geen reden om weer een nieuwe mediacampagne op te zetten. U kent dat wel, paginagrote advertenties met wat figuren en een tekstje erbij. Dat kost weer een paar centjes, maar wel aardig voor de omzet van de dagbladen. Pas op, aardig, komt er als pakkende tekst bij te staan en op het internetspotje zie je vijf figuren op je toe komen wandelen. Het zijn een soort van, hoe zal ik het zeggen, aardige, gezellige, medeburgers. Eén ervan moet geloof ik zelf de exponent van het vertrouwde platteland voorstellen en is gehuld in een blauwe overall en loopt op gele klompen. Hij wordt in het filmpje voorgesteld als zo’n persoon dat je ongevraagd de juiste route naar het dichtstbijzijnde pannenkoekenrestaurant verteld, als je vertwijfeld met je rijwiel aan de hand op een voor jouw onbekend dorpspleintje bent aangekomen tijdens je relatietherapeutische fietstocht. Op zich een aardig idee, dat eens wat aardiger doen, alhoewel. Je moet om te beginnen over wat incasseringsvermogen beschikken.

Ik dacht meteen aan het voorval op een mooie zondagochtend aan het Slotplein te Schagen. Het is al weer een aantal jaren geleden, het Slot was nog niet herbouwd en de oude torens stonden nog in het struweel. Het was een uur of negen ’s ochtends, het zonnetje scheen al lekker en ik liep zoals gebruikelijk even naar beneden om te kijken wat voor soorten hamburgers er deze zondagochtend weer tegen mijn garagedeuren aan zouden zitten. Dat viel gelukkig alles mee. Wel zag ik aan de overkant een figuur tussen de bosjes doorschuiven. Ik liep op de man toe, zei hem goedemorgen en informeerde of ik hem met iets kon helpen. Met een ruk draaide hij zijn hoofd om en begon mij meteen uit te schelden. En of ik wel kon maken dat ik wegkwam omdat er anders klappen zouden vallen.

U begrijpt, die actie heb ik maar afgeblazen terwijl hij toch aardig bedoeld was en ik helemaal niet de intentie had om die gozer in zijn zoektocht naar de verstopte middelen van de zaterdagnacht te belemmeren. Uit het onderzoek blijkt verder dat zeventien procent van de ondervraagden achterdochtig blijkt te zijn als een onbekende iets aardigs zegt of doet. Alleen jammer dat er dan weer uitgezocht is hoe dat komt. Ja, ik begrijp dat als op maandag oma haar tasje net is geript door een paar scooterboys en zij op dinsdag benaderd wordt door drie jongeren die haar graag willen helpen oversteken omdat hun werkstrafbegeleider hun verteld heeft dat het op dinsdag nationale oversteekhulpdag is, zij iets minder animo heeft. Maar mensen, zeg nou zelf, in het normale is het toch een verademing als iemand eens aardig of vriendelijk is?

Ik stapte eens bij een makelaarskantoor naar binnen en informeerde naar een appartementje van een ton of drie. Het is een paar jaar geleden en het was blijkbaar erg druk want ik kreeg een folder in de handen gedrukt en kon weer vertrekken. Gelooft u mij of niet, maar die beste man had op dat moment met de juiste aanpak binnen een week zaken kunnen doen. In diezelfde periode, een ander kantoor, ook hier ter plaatse trouwens. Ik informeerde naar een woning. De makelaar is er niet, meneer, zo sprak het design meisje opkijkend van haar beeldscherm. En wanneer is de makelaar er dan wel? Ging ik na een korte stilte maar verder. O, misschien morgen wel, kreeg ik als antwoord. Ik zei dat ik graag wilde weten of er op het bewuste object nog erfdienstbaarheden rustten. Ik hoorde en zag dat zij nu een extra harde klap op de entertoets gaf, en mij daarna aankeek met een blik van, wat wil die man eigenlijk van mij. Ik vroeg of het misschien nuttig zou kunnen zijn dat mijn naam en telefoonnummer genoteerd werden. Welnu, dat was mogelijk, u voelt hem al aankomen, nooit meer iets van gehoord.

Het kan ook anders.  Vorig jaar waren Gonnie en ik op zoek naar een ander wagentje. Wat een tranendal, je trekt er lekker een mooie zomerdag voor uit en gaat eens wat autozaken langs. Ik weet niet hoe dat met u zit, maar in de loop van zo’n middag dan daalt mijn over het algemeen toch redelijke humeur naar ongeveer nul graden Kelvin. En voor de niet natuurkundigen onder u, dat is heel koud. Gonnie had er al helemaal tabak van en wilde naar huis. Nu was er nog één model dat ik wilde bekijken, en dat zou dan ook de allerlaatste worden. De jonge verkoper die wij daar ontmoetten was zo enthousiast, professioneel, ter zake kundig en bovendien aardig dat wij die dag besloten met een aankoop die drieduizend Euro duurder was dan ik met mijzelf had afgesproken. En het meest bijzondere vond ik van mijzelf dat ik er ook nog een tevreden gevoel over had.

Zo zie je maar dat een beetje aardigheid, uiteraard in combinatie met wat randvoorwaarden wonderen kan doen. En u begrijpt het, dat geld zeker niet alleen voor de commercie.

In wens u een aardig weekend.